Μνήμη του Προφήτου Ιερεμίου (1 Μαΐου)
Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Προφήτου Ιερεμίου και του Οσίου Νικηφόρου του εν Χίω.
Ο Προφήτης Ιερεμίας γεννήθηκε περί το 650 π.Χ. Ανατράφηκε μέσα σε ιερατική οικογένεια και σε νεαρή ηλικία κλήθηκε από το Θεό στο προφητικό αξίωμα. Παρά τις αντιρρήσεις του, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, εντούτοις υποχωρεί και υπακούει στο θέλημα του Θεού. Το όνομά του, Ιερεμίας, σημαίνει «ο Θεός ανυψώνει».
Η πολυθεΐα των Ασσυρίων είχε εισχωρήσει στους Ιουδαίους, φθάνοντας σε θρησκευτικό συγκρητισμό.
Ο Ιερεμίας αποδοκιμάζει την πολυθεΐα, κηρύσσοντας τον Ένα Αληθινό Θεό και στηλιτεύοντας τη διαφθορά. Αντιστρατεύεται τους ψευδοπροφήτες, οι οποίοι παραπλανούν το λαό. Ενώ εντοπίζει μεταμέλεια του λαού, εντούτοις διαισθάνεται το πρόσκαιρο λόγω της ανομβρίας. Πονά και υποφέρει και φθάνει σε απόγνωση. Όμως η μακροθυμία του Θεού δεν εξαντλείται.
Ακολούθως, ο Προφήτης, κουρασμένος από τους άκαρπους αγώνες του, επιδιώκει την απομόνωση και προβλέποντας την αμετανοησία του λαού του Θεού, προλέγει την καταστροφή του.
Στρέφεται κατά των αρχόντων, κηρύσσει καταστροφή, όλος ο κόσμος τον περιφρονεί. Προς στιγμήν κάμπτεται, διότι νομίζει ότι έχει εγκαταλειφθεί από το Θεό. Όμως ανασυντάσσει δυνάμεις και συνεχίζει το έργο του, ελπίζοντας στην πρόνοια του Θεού. Στην αυλή του ναού κηρύσσει και πάλι την καταστροφή του ίδιου του ναού. Το κήρυγμα αυτό προκαλεί αναταραχή. Συλλαμβάνεται και ρίχνεται στη φυλακή. Τα λόγια του γίνονται δεκτά με ειρωνείες και του απαγορεύουν να εισέρχεται στο ναό.
Κατά το τέλος του 605 π.Χ., μετά την ήττα των Αιγυπτίων στο Χαρκαμύς, δίδει στο μαθητή του Βαρούχ να αναγνώσει προφητεία, διά της οποίας κηρυσσόταν η καταστροφή του ναού. Ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ κρύβονται, για να μη συλληφθούν, εντούτοις η καταστροφή επήλθε.
Ο Προφήτης λιθοβολήθηκε από τους συμπατριώτες του στην Αίγυπτο το 568 π.Χ.
Το βιβλίο του Προφήτη Ιερεμία στην Παλαιά Διαθήκη παρουσιάζει υψηλά θεολογικά νοήματα, διότι όχι μόνο κήρυττε, αλλά βίωνε τη διδασκαλία του, η οποία αφορούσε το Θεό και το λαό του Θεού.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου