Κυριακή του Παραλύτου: «Ίδε υγιής γέγονας∙ μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοι τι γένηται» (Ιω. ε΄ 14)

Χριστόδουλου Γ. Παχουλίδη

Παραμελημένος κι αβοήθητος υποφέρει στο κρεβάτι του πόνου ο παραλυτικός του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος. Η αρρώστια του είναι απ’ εκείνες που οφείλονται στην αμαρτωλή και διεφθαρμένη ζωή του ανθρώπου. Για τούτο ο Κύριος, ο ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, μετά τη θεραπεία του ανθρώπου αυτού, συστήνει να μην αμαρτάνει πλέον: «Ίδε υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοι τι γένηται».

Η εντολή, «μηκέτι αμάρτανε», η οποία δόθηκε από τον Κύριο στο θεραπευθέντα από Αυτόν παράλυτο της Βηθεσδά, είναι τοποθετημένη μεταξύ δύο σπουδαίων υπομνήσεων. Αφ’ ενός, το «ίδε υγιής γέγονας», εξαίρει το ηθικό χρέος έναντι των ευεργεσιών του Θεού και αφ’ ετέρου, το «ίνα μη χείρον σοι τι γένηται», τονίζει τις συνέπειες της αμαρτωλής ζωής του καθ’ ενός μας. Αμφότερες οι υπομνήσεις πρέπει να είναι από όλους μας αξιοπρόσεκτες.

Ο Κύριος κεντά εν πρώτοις τη φιλοτιμία του ευεργετηθέντος. Του υποδεικνύει το καθήκον της έμπρακτης ευγνωμοσύνης προς το Θεό, για το εξαίρετο δώρημά Του προς το άτομό του, την αποκατάσταση της υγείας του μετά από 38 ολόκληρα χρόνια μάταιης προσδοκίας θεραπείας. Ο Θεός πάντοτε μας ευεργετεί πλούσια και αναμένει από εμάς την έμπρακτη και φιλότιμη ευγνωμοσύνη μας προς Αυτόν. Παρά ταύτα, πολλές φορές, ο άνθρωπος δεν το πράττει, γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος προειδοποιεί «ή του πλούτου της χρηστότητος αυτού και της ανοχής και της μακροθυμίας καταφρονείς, αγνοών ότι το χρηστόν του Θεού εις μετάνοιάν σε άγει;» (Ρωμ. β΄ 4). Δείγμα ηθικής ανωτερότητας αποτελεί η με ευγνωμοσύνη ανάμνηση των ευεργεσιών του Θεού και η συμμόρφωση προς το νόμο και τις εντολές Του.

Όταν όμως γίνεται κατάχρηση του ότι «ούτος χρηστός εστίν επί τους αχαρίστους και πονηρούς» (Λουκ. στ΄ 35), τότε επακολουθούν δυσάρεστες συνέπειες και «χείρον τι γίνεται», προς τιμωρία και σωφρονισμό. Η ηθική τάξη δεν είναι δυνατόν να καταπατείται ασύστολα και ατιμωρητί. Όπως οι φυσικοί νόμοι δεν αθετούνται χωρίς ζημιά, έτσι και «πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν» (Εβρ. β΄ 2).

Η γλώσσα της αγάπης του Θεού και η γλώσσα της αυστηρότητας Του μιλούν με τη φράση «ίδε υγιής γέγονας∙ μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοι τι γένηται». Ας τη λάβουμε σοβαρά υπόψη στην όλη ζωή μας και υπό τις δύο διακηρύξεις της. Αμήν.