Το νόημα της θυσίας των μαρτύρων της 9ης Ιουλίου 1821

Kωστής Kοκκινόφτας

Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου

Ομιλία στο «Εθνικό Μνημόσυνο Εθνομαρτύρων 9ης Ιουλίου 1821» στον Ιερό Ναό
Παναγίας Φανερωμένης Λευκωσίας, 9.7.2017

Η 9η Ιουλίου 1821 αποτελεί ημερομηνία ορόσημο στην ιστορική πορεία του Ελληνισμού της Κύπρου και καθόρισε τη συνέχειά του, όταν οι Αρχιερείς, οι υψηλόβαθμοι κληρικοί και οι προύχοντες του τόπου οδηγήθηκαν στον τόπο του μαρτυρίου και της θυσίας. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, τις μέρες εκείνες των σφαγών ασκήθηκε από τους κατακτητές πίεση στους συλληφθέντες, για να εξομώσουν, με αποτέλεσμα 36 από αυτούς να αρνηθούν τη χριστιανική πίστη και να σώσουν τη ζωή τους. Aπό τις πιο γνωστές περιπτώσεις είναι αυτές των αδελφών Σολομωνίδη, Aνδρέα – Xουρσίτ αγά και Mάρκου – Mεχμέτ αγά, από την Έμπα της Πάφου, αλλά με μεγάλη δραστηριότητα στη Λευκωσία, και του πρωτόπαπα Νικόλαου – Δερβίς Χασάν της Μόρφου. Αν οι Mάρτυρες του 1821 ακολουθούσαν το παράδειγμά τους, τότε είναι πολύ πιθανόν το ίδιο να έπραττε και ένα μεγάλο μέρος του χριστιανικού πληθυσμού του νησιού. Σε μια περίοδο μάλιστα, που οι περισσότεροι από τους κατοίκους ζούσαν σε καταστάσεις αμάθειας και πνευματικού σκότους, εξαιτίας της τουρκικής κακοδιοίκησης, της ανυπαρξίας σχολείων, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, ο κίνδυνος του μαζικού εξισλαμισμού, που θα οδηγούσε στον σταδιακό εκτουρκισμό του νησιού, ήταν ιδιαίτερα μεγάλος και πιθανός. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των Χριστιανών της περιοχής του Οφ στον Πόντο, οι οποίοι τον 16ο αιώνα εξισλαμίστηκαν μαζικά, ακολουθώντας τον Επίσκοπό τους Αλέξανδρο, ο οποίος ασπάστηκε το Ισλάμ.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία εδώ…