Χαιρετισμός του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου στην Κληρικολαϊκή Συνέλευση της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας και Αμμοχώστου

14 Ὀκτωβρίου 2021

Κάτ’ ἀρχάς θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω τόν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κωνσταντίας καί Ἀμμοχώστου κ. Βασίλειο γιά τήν τιμητική πρόσκληση, ὡς ὄμορη ἐπαρχία, πού ἀνήκει ὀργανικά καί διοικητικά στήν ἐπαρχία Ἀμμοχώστου, νά συμμετέχουμε καί ἐμεῖς, οἱ Καρπασίτες, σ’ αὐτή τήν ὄμορφη, πνευματική καί εὐλογημένη σύναξη τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν μιλοῦμε γιά τούς ἀγώνες τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδας μας, ἀμέσως ἔρχεται στήν σκέψη μας μία ἱερή καί οὐσιώδης λέξη μέ ἀπύθμενο περιεχόμενο. Καί αὐτή ἡ λέξη εἶναι ἡ λέξη ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Παράδοση δέν σημαίνει ἁπλῶς ἀναφορά στά ἐπιτεύγματα τοῦ παρελθόντος. Δέν εἶναι ἁπλά οἱ ἡρωϊκές πράξεις τῶν προγόνων μας, οὔτε ἡ σοφία τους, οὔτε τά ἤθη καί ἔθιμα πού κληρονομήσαμε. Παράδοση εἶναι ἡ ἐμπειρία, τά βιώματα τῶν προγόνων μας, τῶν Ἁγίων μας, ὡς τρόπος ζωῆς, τά ὁποῖα παραδίδονται ἀπό γενεά σέ γενεά, ὥστε παραλαμβάνοντάς τα, νά τά κάνουμε δικό μας τρόπο ζωῆς καί νά πορευθοῦμε πάνω σ’ αὐτόν. Φυσικά, ἡ Παράδοση δέν εἶναι κάτι στατικό, ἀλλά ἐνεργητικό, δημιουργικό, ἐξελικτικό. Ὅμως τό περιεχόμενό της παραμένει τό ἴδιο, ὅπως καί ὁ σκοπός καί ὁ στόχος της. Αὐτός δέν εἶναι τίποτα ἄλλο, στήν δική μας Παράδοση, ἀπό τόν ἁγιασμό. Καί ἐπειδή δέν εἶναι στίς ἡμέρες μας τόσο κατανοητός ὁ ὅρος αὐτός ἀλλά εἶναι ἄγνωστος ὡς τρόπος ζωῆς, ἐπιτρέψατέ μου νά τόν προσδιορίσω κάπως διαφορετικά. Ἁγιασμός εἶναι ἡ πνευματική καλλιέργεια καί ποιότητα πού διαμορφώνει μέσα του ὁ Ἕλληνας καί Χριστιανός, ὡς τρόπο ζωῆς, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ σήμερα καί πάντοτε τήν μοναδική δύναμη ἀντίστασης!!!

Αὐτό τό ὁποῖο θά ἤθελα νά σημειώσω εἶναι ὅτι ἡ πνευματική καί μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι μία ἠθικολογία ἤ καθηκοντολογία. Ἔχει καθαρά ὑπαρξιακό χαρακτῆρα, διότι ἀναφέρεται στήν ὁλοκλήρωση (σωτηρία) τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη δέν προσεγγίζεται μέσα ἀπ’ αὐτή τήν προοπτική δέν ἔχει καμία ἀπολύτως ἀποστολή – ἱεραποστολή μέσα στόν κόσμο. Ἡ ἱεραποστολή – ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας μέσα στόν κόσμο ἀποσκοπεῖ στήν πνευματική καλλιέργεια τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νά φθάσει σέ τέτοια πνευματική ποιότητα (ἁγιασμό), πού νά τόν καθιστᾶ ὑγιή. Γι’ αὐτό καί ἡ πίστη, ἡ ὁποία καθιστᾶ ἕνα ἄνθρωπο μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος εἶναι πνευματικά – ψυχικά ὑγιής, ἔχει συνέπειες σ’ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ πίστη ἑνός ἁγίου (πνευματικά ὁλοκληρωμένου ἀνθρώπου) εὐεργετεῖ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Ἡ πιστεύουσα ὕπαρξη, στήν αὐθεντική της κατάσταση, εἶναι τό ἄνοιγμα τοῦ κόσμου για νά εἰσέλθει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί νά καταστεῖ διά τῆς Χάριτος ὑγιής.

Συνεπῶς, ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ὡς σκοπό νά μεταγγίσει ζωή στούς ἀνθρώπους γιά νά ζήσουν μία αὐθεντική, γνήσια ζωή, στά ὅρια τῆς παρούσης ζωῆς, μέ προοπτική τήν αἰώνια – ἀτελεύτητο ζωή.

Ὁ ἄνθρωπος, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καθίσταται ὑγιής καί μπορεῖ νά φθάσει στήν ὁλοκλήρωσή του. Ὑγιής σημαίνει ὅτι ψυχικά-ἐσωτερικά εἶναι ὁ ἑαυτός του, ἀναπαυμένος, εἰρηνικός. Πεπληρωμένος χαρᾶς καί εὐφροσύνης. Ἔχει καθαρούς-φωτισμένους λογισμούς. Βρίσκεται σέ κατάσταση ἐσωτερικῆς ἐλευθερίας, πού σημαίνει ὅτι τά ὑλικά αἰσθητά πράγματα καί πρόσωπα δέν τόν ἐπηρεάζουν πρός τήν πορεία τελείωσής του. Μέσα του διατηρεῖ-καλλιεργεῖ μία ποιότητα-ἁγιότητα, πού τόν καθιστᾶ, κατά τό δυνατό, ἀπαθή.

Ἡ μετοχή τοῦ ἀνθρώπου, ὡς γνώση καί θεωρία τοῦ Θεοῦ, εἶναι δωρεά τοῦ Χριστοῦ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ. Μέσῳ αὐτῆς τῆς δωρεᾶς ὁ ἄνθρωπος θεραπεύει τήν ἀσθενοῦσα φύση του, στρέφει τίς ψυχικές του δυνάμεις πρός τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο δημιουργήθηκε καί φθάνει στόν ψηλότερο βαθμό τελείωσης. Στήν συνέχεια, ἐλεύθερα, καλεῖται νά ἐργασθεῖ γιά νά διατηρήσει καί αὐξήσει αὐτή τήν πληρότητα. Ἡ παραμονή του στό φῶς τῆς ἄκτιστης χάρης – δόξας, ἐν Χριστῷ καί ἐν ἐλευθερία, πορεύεται καί προγεύεται τήν αἰωνιότητα, πού συνίσταται στήν ἐσωτερική πληρότητα (πλέον δέν τοῦ λείπει ἀπολύτως τίποτα) καί τή θέωση του.

Μακαριώτατε,,

Ἔντιμε κ. Ὑπουργέ,

 Πανιερώτατε Ἅγιε Κωνσταντίας,

ἡ Παράδοση τῆς Πίστης καί τῆς Πατρίδας μας, ὡς τρόπος ζωῆς, ἁγιότητας καί ποιότητας, ἔχει ὡς βασικό στοιχεῖο της τό φιλότιμο, κάτι τό ὁποῖο στίς ἡμέρες μας ἀποτελεῖ στοιχεῖο ἀναζήτησης καί ἐπαναπροσδιορισμοῦ. Φιλότιμο σημαίνει ἀγαπῶ, θέλω, ποθῶ νά ἀποδίδω τιμή στόν ἄλλο ὡς πρόσωπο, εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, πού μετέχει στόν ἴδιον τρόπο ζωῆς, πού εἶναι κοινωνία τῆς δικῆς μου ζωῆς καί ἐγώ τῆς δικῆς του. Ἕνα εἶδος ἀλληλοπεριχώρησης. Φιλότιμο σημαίνει ἄδολη, ἁγνή, καθαρή σχέση μέ τούς ἄλλους πού ἀποτελοῦν ζωντανά μέλη τῆς Παράδοσής μας τά ὁποῖα δημιούργησαν μέ τήν παρουσία τους, μέσα στήν κοινωνία μας, πού εἶναι μέρος τῆς ζωντανῆς μας παράδοσης. Πού μέ τήν ἀγάπη τους στόν Θεάνθρωπο καί τήν Πατρίδα, ἔγιναν οἱ ἴδιοι Παράδοση.

Ἔχοντας αὐτά ὑπόψη μας, καί ἀπό καθαρό φιλότιμο, στό πλαίσιο αὐτῆς τῆς πανηγυρικῆς σύναξης, πού τελεῖ ὑπό τήν εὐγενική καί ἐμπνευσμένη φροντίδα τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίας, ἑνός φιλότιμου, φωτισμένου καί ἀναγνωρισμένου γιά τήν θεολογική καί πνευματική του κατάρτιση Μητροπολίτου, καί κυρίως γιά τήν ἀγάπη γιά τήν Ἐκκλησία καί τήν πονεμένη Πατρίδα μας, ὡς Ἐπισκοπή Καρπασίας θά τιμήσουμε σήμερα 21 πρόσωπα, κάποια μετά θάνατον, τά ὁποῖα μέ τήν προσφορά τους, πού πολλές φορές ἔφθασε καί ὑπερέβαινε τά ὅρια τῆς θυσίας, κράτησαν ἄσβεστη τήν μνήμη τῆς ἁγιοτόκου Καρπασίας μας, διέσωσαν τά μνημεῖα καί τά ἱερά κειμήλιά της, ὥστε ὅλοι ἐμεῖς νά δικαιούμαστε νά ἔχουμε πρόσβαση στήν μνήμη, ἡ ὁποία διατηρεῖ τήν ἀγάπη, τόν πόθο, τήν ἐλπίδα γιά νά μήν ξεχάσουμε τήν Παράδοσή μας, τούς τόπους μας, γιά νά ἀντέξουμε καί νά καρτεροῦμε μέρα νύκτα, νά δώσει ἡ πρόνοια καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νά ἐπιστρέψουμε ἐλεύθεροι, στήν Καρπασία μας, στήν Ἀμμόχωστό μας, σέ ὁλόκληρη τήν σκλαβωμένη Πατρίδα μας. Εὐχηθεῖτε Μακαριώτατε καί Πανιερώτατε νά ἔλθει ἐκείνη ἡ ἡμέρα, πού ὡς ἐπαρχία Ἀμμοχώστου θά κάνουμε πανηγυρική ἐκδήλωση μέ σύνθημα, ὄχι ἐπιστρέφουμε, ἀλλά ἐπιστρέψαμε!!! Μέχρι τότε ὡς φορεῖς τῆς Ὀρθοδοξης καί ἑλληνικῆς παράδοσης, νά συνεχίσουμε νά παράγουμε ὀρθόδοξη καί ἑλληνική παράδοση.

Σᾶς εὐχαριστῶ θερμά!