Ἀρχονταρίκι – Ἀφιέρωμα στόν Εὐθύμιο Ν. Τσιγαρίδα

Ἀρχονταρίκι

Ἀφιέρωμα στόν Εὐθύμιο Ν. Τσιγαρίδα*

A. Σταδιοδρομία

Ὁ Εὐθύμιος Τσιγαρίδας τοῦ Νικολάου γεννήθηκε τόν Νοέμβριο τοῦ 1937 στή Βλάστη, ἱστορική, ὀρεινή κοινότητα τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας (περιφέρεια Ἐορδαίας Ν. Κοζάνης). Ἀπό τήν πλευρά τοῦ πατέρα του κατάγεται ἀπό οἰκογένεια ἐμπόρων, ἐνῶ ἀπό τήν πλευρά τῆς μητέρας του Ἀγγελικῆς Ἀγγελῆ ἀνήκει στην τέταρτη γενιά ἐπιστημόνων, μέ τόν προπάππο του γιατρό – μέ δίπλωμα τοῦ 1884 ἀπό το Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν –, καί τόν παππού του φιλόλογο, πού δίδαξε σέ πανάρχαιες ἑστίες τοῦ Ἑλληνισμοῦ στή Μικρά Ἀσία, τήν Ἀνατολική Θράκη (Ἀδριανούπολη), τήν Ἀνατολική Ρωμυλία (Βάρνα, Φιλιππούπολη), τήν Πελαγονία (Μοναστήρι) κ.ἄ.

Ἀπό τό 1943, μετά τόν βομβαρδισμό τῆς γενέτειράς του ἀπό τούς Ἰταλούς, ἀρχίζει ἡ ἐσωτερική προσφυγιά τῆς οἰκογένειάς του καί τά δύσκολα χρόνια τῆς γερμανικῆς κατοχῆς καί τοῦ ἐμφυλίου πολέμου μέ τήν ἐγκατάστασή της ἀρχικά στήν Πτολεμαΐδα καί μετέπειτα στή Θεσσαλονίκη. Τή δεκαετία τῆς μεταναστεύσεως (1950-1960) ἀρχίζει ὁ ἀγώνας ἐπιβίωσης τῆς ἄλλοτε εὐκατάστατης οἰκογένειάς του. Περατώνει τίς ἐγκύκλιες σπουδές του στό νυκτερινό Γυμνάσιο τῆς Θεσσαλονίκης καί συνεχίζει νά ἐργάζεται καί μετά τήν εἰσαγωγή του στή Φιλοσοφική Σχολή τοῦ ΑΠΘ. Στή Φιλοσοφική Σχολή εὐτύχησε νά ἔχει ὡς καθηγητές τούς Στίλπωνα Κυριακίδη, Ἀπόστολο Βακαλόπουλο, Μιχαήλ Σακελλαρίου, Ἰωάννη Καραγιαννόπουλο, Γεώργιο Μπακαλάκη καί Μανόλη Ἀνδρόνικο. Ὡς φοιτητής τοῦ Ἱστορικοῦ-Ἀρχαιολογικοῦ Τμήματος τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς ὑπῆρξε ἀπό τό τρίτο ἔτος σπουδῶν ὑπότροφος τοῦ κληροδοτήματος τοῦ ἐκ Βλάστης βαρώνου Κωνσταντίνου Βέλλιου, ἑνός ἐκ τῶν ἱδρυτῶν τῆς ἐν Ἀθήναις Ἀρχαιολογικῆς Ἑταιρείας. Ἔλαβε μέρος κατά τά δύο τελευταῖα χρόνια φοίτησης στίς ἀνασκαφές τῆς Βεργίνας μέ τή διεύθυνση τῶν καθηγητῶν Γεωργίου Μπακαλάκη καί Μανόλη Ἀνδρόνικου. Ἡ φοίτησή του κοντά σέ ἐξέχοντες καθηγητές καί ἡ παρότρυνση τοῦ καθηγητῆ Γεωργίου Μπακαλάκη τόν ὁδήγησαν νά ἐγκαταλείψει τήν ἀρχική του ἐπιθυμία να διδάξει στή Μέση Ἐκπαίδευση, ἀκολουθώντας τήν παράδοση τῆς ἐκ μητρός οἰκογένειάς του, ὡς τρίτης γενιᾶς φιλόλογος, καί νά ἀκολουθήσει τήν ἐπιστήμη τῆς βυζαντινῆς ἀρχαιολογίας καί τέχνης. Ὡς τεταρτοετής φοιτητής πρωτοστάτησε τό 1962 στήν ἵδρυση τοῦ Συλλόγου Φοιτητῶν τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς, μέ σκοπό νά ὑπηρετήσουν τό ἰδεῶδες τῆς Δημοκρατίας καί νά βροῦν ἔκφραση οἱ πνευματικές, κοινωνικές καί πολιτικές ἀγωνίες καί ἀναζητήσεις τῆς γενιᾶς του, χωρίς κομματική ἔνταξη. Για ὑλοποίηση τῶν στόχων του ὁ ἱδρυθείς Σύλλογος προέβη στήν ὀργάνωση ποικίλων ἐκδηλώσεων, στήν ἔκδοση τοῦ περιοδικοῦ Μῆνες καί στή δημιουργία ὡριαίας ἀνά ἑβδομάδα ἐκπομπῆς στό τοπικό ραδιόφωνο.

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ…

Δημήτριος Δ. Τριανταφυλλόπουλος

* Ἀρχονταρίκι, Ἀφιέρωμα στόν Εὐθύμιο Ν. Τσιγαρίδα, Υπoυργείo Πoλιτισμoύ και Αθλητισμού, Οργανισμός Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων, Αθήνα 2021.