Οσία Μαρία η Αιγυπτία

του π. Ιουστίνου Πόποβιτς

Ἰδοὺ ἡ πέμπτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Κυριακὴ [ποὺ σφραγίζει τὴν ἑβδομάδα] τῶν μεγάλων ἀγρυπνιῶν καὶ τῶν μεγάλων ἀσκήσεων, τὴν ἑβδομάδα τῶν μεγάλων θρήνων καὶ ἀναστεναγμῶν, ἡ Κυριακή τῆς πιὸ μεγάλης μεταξὺ τῶν ἁγίων γυναικῶν Ἁγίας, τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας…

Σαράντα ἑπτὰ χρόνια ἔκανε στὴν ἔρημο, καὶ ὁ Κύριος τῆς ἔδωσε ἐκεῖνο ποὺ σπάνια δίνει σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς Ἁγίους. Χρόνια ὁλόκληρα δὲν γεύθηκε ψωμὶ καὶ νερό. Στὴν ἐρώτηση τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ἐκείνη ἀπάντησε: «Οὐκ ἐπ’ ἄρτω μόνω ζήσεται ἄνθρωπος» (Ματθ. δ’ 4). Ὁ Κύριος τὴν ἔτρεφε μὲ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο καὶ τὴν ὁδηγοῦσε στὴν ἐρημητικὴ ζωή, στοὺς ἐρημητικοὺς τῆς ἀγῶνες. Καὶ ποιὸ ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα; Ἡ Ἁγία μετέτρεψε τὴν κόλασή της σὲ παράδεισο!

Νίκησε τὸν διάβολο καὶ ἀνέβηκε ψηλὰ στὸν Θεό! Πῶς, μὲ τί; Μὲ τὴ νηστεία καὶ τὴν προσευχή, μὲ νηστεία καὶ προσευχή! Διότι ἡ νηστεία, ἡ νηστεία μαζὶ μὲ τὴν προσευχή, εἶναι δύναμη ποὺ νικᾶ τὰ πάντα. Ἕνας θαυμάσιος ὕμνος τῆς Μέγ. Τεσσαρακοστῆς λέγει: «ἀκολουθήσωμεν τῷ διὰ νηστείας ἡμῖν, τὴν κατὰ τοῦ διαβόλου νίκην ὑποδείξαντι, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν». Μὲ τὴ νηστεία μας ἔδειξε τὴ νίκη κατὰ τοῦ διαβόλου. Δὲν ὑπάρχει ἄλλο ὅπλο, δὲν ὑπάρχει ἄλλο μέσον. Νηστεία! Ἰδοὺ τὸ μέσον γιὰ νὰ νικήσεις τὸν διάβολο, τὸν κάθε διάβολο. Παράδειγμα νίκης, ἡ ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία.

Τί θεία δύναμη ἡ νηστεία! Νηστεία δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ σταυρώνεις τὸ σῶμα, νὰ σταυρώνεις ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό σου. Ἐφόσον ὑπάρχει σταυρός, ἡ νίκη εἶναι σίγουρη. Τὸ σῶμα τῆς πρώην πόρνης τῆς Ἀλεξάνδρειας, τῆς Μαρίας, μὲ τὴν ἁμαρτία παραδόθηκε στὴ δουλεία τοῦ διαβόλου. Ἀλλὰ ὅταν ἀγκάλιασε τὸν Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, ὅταν πῆρε αὐτὸ τὸ ὅπλο στὰ χέρια της, νίκησε τὸν διάβολο.

Νηστεία εἶναι ἡ ἀνάσταση τῆς ψυχῆς ἐκ νεκρῶν. Ἡ νηστεία καὶ ἡ προσευχὴ ἀνοίγουν τὰ μάτια τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νὰ ἀντικρύσει καὶ νὰ καταλάβει πραγματικὰ τὸν ἑαυτό του, νὰ δεῖ τὸν ἑαυτό του. Βλέπει τότε ὅτι κάθε ἁμαρτία στὴ ψυχὴ τοῦ εἶναι ὁ τάφος του, ὁ τάφος, ὁ θάνατός του. Καταλαβαίνει ὅτι ἡ ἁμαρτία μέσα στὴ ψυχή του δὲν κάνει τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ μετατρέπει σὲ πτώματα ὅλα ὅσα ἀνήκουν στὴ ψυχή: τοὺς λογισμούς της, τὰ συναισθήματά της καὶ τὶς διαθέσεις τῆς? σειρὰ ἀπὸ τάφους. Καὶ τότε, τότε ξεχύνεται θρηνητικὴ κραυγὴ ἀπὸ τὴ ψυχή: «Πρὶν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσον μέ», πρὶν νὰ χαθῶ τελείως σῶσε μέ.

Αὐτὴ εἶναι ἡ κραυγή μας κατὰ τὴν ἁγία αὐτὴ ἑβδομάδα: Κύριε, προτοῦ χαθῶ τελείως, σῶσε με. Ἔτσι προσευχηθήκαμε αὐτὴ τὴν ἑβδομάδα στὸν Κύριο, τέτοιες προσευχητικὲς ἀναβοήσεις μας παρέδωσε στὸν Μεγάλο Κανόνα τοῦ ὁ μεγάλος ἅγιος πατὴρ ἠμῶν Ἀνδρέας Κρήτης. «Κύριε, πρὶν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσον με». Αὐτὴ ἡ κραυγή μᾶς ἀφορᾶ ὅλους, ὅλους ὅσοι ἔχουμε ἁμαρτίες. Ποιὸς δὲν ἔχει ἁμαρτίες;

Εἶναι ἀδύνατον νὰ κοιτάξεις τὸν ἑαυτό σου νὰ μὴ βρεῖς κάπου, σὲ κάποια γωνία τῆς ψυχῆς σου, νὰ μὴν ἐντοπίσεις σὲ κάποια ἄκρη τῆς μία ξεχασμένη ἴσως ἁμαρτία. Καί, κάθε ἁμαρτία, γιὰ τὴν ὁποία δὲν ἔχεις μετανοήσει, εἶναι ὁ τάφος σου, εἶναι ὁ θάνατός σου. Καὶ ἐσύ, γιὰ νὰ μπορέσεις νὰ σωθεῖς καὶ νὰ ἀναστήσεις τὸν ἑαυτό σου ἀπὸ τὸν τάφο σου, κρᾶζε μὲ τὶς προσευχητικὲς θρηνητικὲς κραυγὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς: «Κύριε, πρὶν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σωσὸν μέ». Ἄς μὴ ξεγελᾶμε τὸν ἑαυτό μας, ἀδελφοί, ἄς μὴν ἀπατώμεθα. Καὶ μία μόνο ἁμαρτία ἂν ἔμεινε στὴ ψυχή σου, καὶ σὺ δὲν μετανοεῖς καὶ δὲν τὴν ἐξομολογεῖσαι ἀλλὰ τὴν ἀνέχεσαι μέσα σου, αὐτὴ ἡ ἁμαρτία θὰ σὲ ὁδηγήσει στὸ βασίλειο τῆς κολάσεως. Γιὰ τὴν ἁμαρτία δὲν ὑπάρχει τόπος στὸν παράδεισο τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὴν ἁμαρτία δὲν ὑπάρχει τόπος στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Γιὰ νὰ ἀξιωθεῖς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, φρόντισε νὰ ἀποδιώξεις ἀπὸ μέσα σου κάθε ἁμαρτία, νὰ ξεριζώσεις ἀπὸ μέσα σου διὰ τῆς μετανοίας κάθε ἁμαρτία. Διότι, τίποτε δὲν γλυτώνει ἀπὸ τὴν μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου. Τέτοια δύναμη ἔδωσε ὁ Κύριος στὴν Ἁγία Μετάνοια. Κοίταξε! Ἀφοῦ ἡ μετάνοια μπόρεσε νὰ σώσει μία τόσο μεγάλη ἄσωτη γυναῖκα, ὅπως ἦταν κάποτε ἡ Μαρία ἡ Αἰγυπτία, πὼς νὰ μὴ σώσει καὶ ἄλλους ἁμαρτωλούς, τὸν κάθε ἁμαρτωλό, καὶ τὸν πιὸ μεγάλο ἁμαρτωλὸ καὶ ἐγκληματία; Ναί, ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι τὸ πεδίο τῆς μάχης, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ μὲ τὴ νηστεία καὶ τὴν προσευχὴ νικᾶμε τὸν διάβολο, νικᾶμε ὅλες τὶς ἁμαρτίες, νικᾶμε ὅλα τὰ πάθη καὶ ἐξασφαλίζουμε στὸν ἑαυτό μας τὴν ἀθανασία καὶ τὴν αἰώνιο ζωή.

Στὴ ζωὴ τῶν ἁγίων καὶ ἀληθινῶν Χριστιανῶν ὑπάρχουν ἀναρίθμητα παραδείγματα ποὺ δείχνουν ὅτι ὄντως μόνο μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ νικᾶμε τοὺς δαίμονες, ὅλους ἐκείνους πού μᾶς βασανίζουν καὶ θέλουν νὰ μᾶς παρασύρουν στὸ βασίλειο τοῦ κακοῦ, στὴν κόλαση. Αὐτὴ ἡ Ἁγία Νηστεία…! εἶναι νηστεία τῶν ἁγίων ἀρετῶν μας. Κάθε ἁγία ἀρετὴ ἀνασταίνει τὴ ψυχή μου καὶ τὴ ψυχή σου ἐκ τῶν νεκρῶν.

Πηγή: antifono.gr

Πρώτη δημοσίευση στην ιστοσελίδα 4 Απριλίου 2023