«Τὸ Πνεῦμά Σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ»

Πεντηκοστή! Ἡ τελευταία Δεσποτικὴ ἑορτή. Γιορτάζουμε σήμερα τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν ἔγχυση τῆς ἀγιαστικῆς θείας Χάριτος στὸ ἀνθρώπινο γένος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ εἶναι ὁ ὕψιστος καρπὸς τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου, ἡ ἔσχατη καὶ κορυφαία ἐπαγγελία τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Πενήντα μέρες μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν Ζωηφόρο Ἔγερση τοῦ Κυρίου καὶ δέκα μέρες μετὰ τὴν εἰς οὐρανοὺς Ἀνάληψή Του, καὶ ἐνῶ οἱ Μαθητές Του «ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό…ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης βιαίας πνοῆς καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι…» (Πραξ. β΄ 2). Κατέβηκε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα καὶ διαμοιράστηκε σ’ αὐτούς, (τοὺς Μαθητές τοῦ Χριστοῦ), παρόμοιο με γλώσσες φωτιᾶς καὶ στὸν καθένα ἀπὸ αὐτούς, κάθισε ἀπὸ μία γλώσσα καὶ γέμισε τὸ εἶναι τους με Πνεῦμα Ἅγιο καὶ ἄρχισαν νὰ μιλοῦν ξένες γλώσσες καὶ νὰ λέγουν θεῖους καὶ οὐράνιους λόγους καὶ διδασκαλίες ὑψηλές καὶ θεόπνευστες, ὅπως τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοὺς ἐνέπνεε.

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, τὸ ὁποῖο κατὰ τὴν μέρα τῆς Πεντηκοστῆς καθίδρυσε τὴν Ἐκκλησία, ἔκτοτε μένει «ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ», καὶ «ὁδηγεῖ αὐτήν εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰω. ιστ΄ 13). Σύμφωνα δὲ με τὸν Ψαλμωδό, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα ὁδηγεῖ τὰ ἐπὶ μέρους ἄτομα «ἐν γῇ εὐθείᾳ».

Εἶναι ἐπιβεβλημένο καὶ ἀπαραίτητο, ὁ κάθε χριστιανὸς νὰ πορεύεται τὸν «εὐθὺν δρόμον». Νὰ ἀκολουθεῖ τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς δίδαξε: «Ἐγὼ εἰμί ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Ὁ δρόμος τοῦ Χριστοῦ εἶναι δύσκολος. «Στενὴ καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν» (Ματθ. ζ΄ 14). Ὅμως ὁ δρόμος αὐτὸς εἶναι ἀσφαλής, καὶ μακάριοι εἶναι ὅλοι, ὅσοι τὸν ἀκολουθοῦν στὴ ζωή τους, «δοκιμάζοντες τί ἐστίν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ» καὶ τοῦτο, τὸ ἐπιτελοῦν πάντοτε, σὲ ὅλες τὶς μέρες τῆς ζωῆς τους.

«Ἡ εὐθεία ὁδὸς ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ζωή καὶ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν καὶ δὲν ἐπιτρέπονται ἀποκλίσεις καὶ λοξοδρομήσεις ἀπὸ αὐτήν. Παραπλανάται ἐκεῖνος ποὺ ἐγκαταλείπει τὴν ὁδὸ αὐτὴ καὶ κινδυνεύει νὰ πέσει σὲ κρημνὸ καὶ βάραθρο. Ἔργο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι νὰ ὁδηγεῖ τὸν πιστό, νὰ τὸν φωτίζει καὶ ἐνισχύει εἰς τὸ νὰ ἀκολουθεῖ τὸν θεοχάρακτο δρόμο. Ὁ Ψαλμωδὸς ἀναφωνεῖ περὶ τούτου: «Γνώρισόν μοι Κύριε, ὁδὸν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς Σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου» καὶ «δίδαξόν με, ποιεῖν τὸ θέλημά Σου». Δὲν εἶναι πάντοτε εὔκολη ἡ ἐπιτέλεσις τοῦ θείου θελήματος. Μετὰ τὴ γνώση καὶ ἐπίγνωση τούτου, προσαπαιτεῖται διαπαιδαγώγηση καὶ ἠθικὴ ἄσκηση πρὸς ἐφαρμογὴ τῶν θείων ἐντολῶν. Εἴθε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα νὰ εἶναι πάντοτε μαζί μας καὶ νὰ μᾶς καθοδηγεῖ «εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν». ἈΜΗΝ.

Χριστόδουλος Γ. Παχουλίδης.