Θεολογικά και άλλα θέματα

Ἡ ἀκολουθία τοῦ βαπτίσματος μέσα ἀπὸ τὰ πρώιμα κυπριακὰ ἁγιολογικὰ κείμενα (4ος – 7ος αἰ.)

Ἀρχιμ. Γρηγόριου Ἀ. Ἰωαννίδη Ἐπίκουρου Καθηγητῆ Λειτουργικῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἐκκλησίας Κύπρου   Ἡ ἐντολὴ τοῦ ἀναστάντος Κυρίου στοὺς ἀποστόλους καὶ μαθητές Του «πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Μτ 28,19-20) ἐφαρμόζεται καὶ βιώνεται ἀδιάκοπα στὴν Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου γιὰ εἴκοσι ὁλόκληρους αἰῶνες μέχρι σήμερα.[1] Οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων τεκμηριώνουν τόσο τὴν παρουσία τῶν Κυπρίων στὴν πρώτη Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ὅσο καὶ τὴ συμμετοχή τους στὴν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀντιόχειας μὲ [...]

Θεοφάνεια

Λόγος εις τα Άγια Θεοφάνεια

Αγίου Πρόκλου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου Σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γάρ γεννήτορος ἡ φωνή προσεμαρτύρει Σοι, ἀγαπητόν Σε Υἱόν ὀνομάζουσα· καί τό Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς ἐβεβαίου τοῦ λόγου τό ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανείς Χριστέ ὁ Θεός, καί τόν κόσμον φωτίσας, δόξα Σοι. (περισσότερα…)

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Ἁγίου Βαπτίσματος

Διακόνου Μιχαήλ Νικολάου Θεολόγου   (Ρωμ. στ΄, 3-11) «Ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν; συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα, τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος συνεσταυρώθη ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς τῇ ἁμαρτίᾳ· ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας. εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι [...]

Τό σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ

Ἐπισκόπου Καρπασίας κ. Χριστοφόρου   Τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος εἶναι τό πρῶτο εἰσαγωγικό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τό Μυστήριο αὐτό γινόμαστε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῆς  Ἐκκλησίας. Εἶναι ἀπαραίτητο κάποιος γιά νά ἐνδυθεῖ τό Χριστό νά βαπτιστεῖ στό ὄνομά Του. «Ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε»[1]. Αὐτό γίνεται κατ᾽ ἐντολή τοῦ ἰδίου τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».[2] Ἀπό τήν ἐντολή αὐτή τοῦ Κυρίου [...]

Τα Άγια Θεοφάνεια – η Βάπτιση του Ιησού Χριστού

Η Βάπτιση του Κυρίου ημών Ιησού Οι Χριστιανικές γιορτές είναι γεγονότα, που έχουν σκοπό να καθοδηγήσουν τον άνθρωπο στο μεγάλο μυστήριο της σωτηρίας και για αυτό είναι λυτρωτικές για τον πιστό. Έτσι ο χρόνος για τον άνθρωπο, που συμμετέχει σε όλες τις γιορτές της Εκκλησίας, μεταφέρει το μήνυμα της εν Χριστώ αναγέννησης, την οποία καμία άλλη κοσμική γιορτή δεν μπορεί να προσφέρει ή να αντικαταστήσει. Τα Θεοφάνεια ή Θεοφάνια ή γιορτή των Επιφανείων ή Αγίων Φώτων είναι μια από τις δεσποτικές γιορτές του Χριστού μας μέσα στο λειτουργικό πλαίσιο της Ορθόδοξης [...]

Τό Βάπτισμα. Μία εἰσαγωγική περιληπτική προσέγγιση

Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Γεωργίου Μοῦ προκαλεῖ ἰδιαίτερη ἱκανοποίηση τό γεγονός ὅτι τήν πρώτη φορά πού κλήθηκα νά γράψω κάτι γιά τό περιοδικό «Παρέμβαση Ἐκκλησιαστική» τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, μοῦ ζητήθηκε νά ἀναφερθῶ εἰσαγωγικά στό μεγάλο μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος. Εἶναι, ὄντως, τό Βάπτισμα τό πρῶτο καί μέγιστο τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀφοῦ ἀποτελεῖ καί τήν πύλη διά τῆς ὁποίας εἰσέρχεται κάποιος στήν Ἐκκλησία καί ἀποτελεῖ τήν προϋπόθεση γιά τή συμμετοχή στά ἄλλα μυστήρια. Ὅπως καί τά ἄλλα μυστήρια εἶναι Θεοσύστατος τελετή, ἀφοῦ εἶναι ξεκάθαρο στήν Ἁγία Γραφή ὅτι «ἡ χάρις καί ἡ ἀλήθεια διά [...]

Ἑρμηνεία τῆς εἰκόνας τῶν Θεοφανείων

του Παύλου Ευδοκίμωφ Μέχρι τόν Δ° αἰώνα, ἡ Γέννηση καί ἡ Βάπτιση τοῦ Κυρίου ἑορτάζονταν τήν ἴδια ἡμέρα. Ἡ ἑνότης τους εἶναι ἀκόμη ὁρατή στήν παρόμοια σύσταση τῶν ἀκολουθιῶν αὐτῶν τῶν δύο ἑορτῶν καί δείχνει μιά ὁρισμένη συμπλήρωση τοῦ γεγονότος τῆς Γεννήσεως σ’ἐκεῖνο τῆς Βαπτίσεως. (περισσότερα…)

Μέγας Βασίλειος και «Santa Claus»

Η πρώτη μέρα του νέου έτους συνδέεται με μια μεγάλη μορφή. Εκείνη του Μεγάλου Βασιλείου. Με την παρουσία της έρχεται να δώσει ένα ξεχωριστό νόημα, ενσωματωμένο στο γενικότερο κλίμα του Δωδεκαημέρου, από το οποίο αποκρυπτογραφούνται αλήθειες διαχρονικές. Αλήθειες που δίνουν ποιότητα στονχρόνο και εκβάλλουν εκεί όπου το πέρασμά του παύει να είναι μια πορεία προς την φθορά. Με υψηλή πνευματική εμβέλεια, εκτός από τη γνώση πολλών επιστημών, δίδαξε έμπρακτα πώς ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει στη βαθύτερη και αληθινή διάσταση την έννοια της αγάπης-αδιάψευστη μαρτυρία το μεγαλείο της “Βασιλειάδας”-αλλά [...]

Χρόνος καὶ ζωὴ κατὰ τὸν Μέγα Βασίλειο

Του Γεωργίου Μαντζαρίδη Ὁ Μ. Βασίλειος ἔζησε καὶ παρουσίασε στὰ συγγράμματά του μὲ τὸν διεισδυτικότερο τρόπο τὴ σχέση χρόνου καὶ ζωῆς. Καὶ ἡ ἀντίστοιχη διδασκαλία του, ποὺ ἐπηρέασε βαθύτατα τὴ μεταγενέστερη θεολογία καὶ διανόηση, παραμένει ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρη καὶ σήμερα. (περισσότερα…)

Μια φορά και ένα καιρό ένας κύριος άσχετος

΄Ητανε μια φορά και ένα καιρό ένας άνθρωπος που τον λέγανε άσχετο. Για  την ακρίβεια αυτό δεν ήταν το όνομά του. Τον φώναζαν όμως έτσι οι συγχωριανοί του, γιατί  τίποτα δεν δεχότανε. Αν ήταν μεγάλες γιορτές, αυτός σηκωνόταν το πρωί και αρχινούσε στο ρυθμό της καθημερινότητας τις όποιες δουλειές του. Περνούσε βέβαια κλεφτάτα-κλεφτάτα  από καμιά εκκλησιά και ψιθύριζε κάτι σαν προσευχή στο Θεό. Aν πάλι ήταν χαρά και σχόλη στο χωριό, ούτε που το λογάριαζε. Δούλευε από το πρωί ίσαμε το βράδυ και ήταν σκυφτός και λιγόλογος, όποιον και αν [...]