Θεολογικά και άλλα θέματα

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Ποίοι, πότε και πόσο να θεολογούν

Τις πρωινές ώρες βγήκε από το κελλί του. Φώναξε δύο διάκους και τους μίλησε. Έπρεπε να ειδοποιήσουνε παντού. Το απόγευμα εκείνο θα κήρυττε, φυσικά στην Αναστασία. Οι διάκοι φύγανε αμέσως. Από στόμα σε στόμα η Πόλη έμαθε. Το απόγευμα οι ορθόδοξοι μαζεύτηκαν. Μαζί και μερικοί κακόδοξοι, αρειανοί, πνευματομάχοι και απολιναριστές. Γέμισε η Αναστασία, πλημμύρισε ο γυναικωνίτης, έξω από το ναό κι άλλος κόσμος. Καμμιά φορά ήρθε και ο Γρηγόριος. Μικρόσωμος σκελετωμένος, λίγο κυρτός, με τα μάτια χαιρετούσε τους πιστούς, του κάνανε διάδρομο να περάσει. Μπήκε στο ιερό Βήμα. Γονάτισε στην άγια [...]

Ἅγιος Νεόφυτος, ὁ ἔγκλειστος τῆς Κύπρου ἡσυχαστής

π. Ἀντωνίου Χαραλάμπους Θεολόγου Ὁ ἅγιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος, τό «βλάστημα τῆς μοσκοβολημένης Κύπρου»[2], ἀποτελεῖ καύχημα καί κλέος τῆς τοπικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Μέγας ἀσκητής, αὐστηρός νηστευτής, σπηλαιώτης καί ἔγκλειστος -κατά μίμηση τῶν στυλιτῶν ἁγίων- καί τήν ἴδια στιγμή ἡγούμενος μοναστηριοῦ καί πολυγραφότατος συγγραφέας, συγκέντρωνε στό πρόσωπό του αὐτά τά τόσο διαφορετικά χαρίσματα[3], συνδυάζοντας θαυμαστά τήν κοινωνικότητα πρός τούς συνανθρώπους του μέ τήν ἡσυχία. Στήν ἀναζήτηση «τῆς θεογνώστου ἡσυχίας»[4] ὁ ἅγιος Νεόφυτος ἀνάλωσε ὅλες του τίς δυνάμεις ἀπό τήν ἀρχή σχεδόν τῆς μοναχικῆς του ζωῆς καί πρός αὐτήν ἀπέβλεπε, ὅταν ἐπέλεγε τόν [...]

Η Ιερά Μονή του Αγίου Νεοφύτου κατά την τουρκοκρατία

Κωστής Κοκκινόφτας Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου Οι πρώτες δεκαετίες ύστερα από την κατάκτηση της Κύπρου από τους Οθωμανούς, το 1571, υπήρξαν εξαιρετικά δύσκολες για την Αδελφότητα της Μονής του Αγίου Νεοφύτου, αφού οι νέοι κατακτητές τήρησαν σκληρή στάση έναντι των Μονών του τόπου και κατάσχεσαν το μεγαλύτερο μέρος της μοναστηριακής κτημοσύνης. Κατ᾽ αρχάς, σύμφωνα με σχετικό χρονογραφικό σημείωμα του έτους 1585, «ἀφάνισαν ταῦτα παντελῶς· μᾶλλον δέ ταύτην τήν ἁγίαν ἐγκλείστραν καί ἐγένετο μέγας κλαυθμός τε καί ὀδυρμός, τῶν μοναχῶν καί πᾶσι τοῖς ὀρθοδόξοις». Η Μονή αποστερήθηκε τότε των αναγκαίων πόρων [...]

Φαεινός Φάρος ἐν τῇ Φραγκοκρατίᾳ Νεόφυτος Ἐγκλειστριώτης

Εὐδόκιου Δημητρίου Θεολόγου Τούς σκοτεινούς αἰῶνες τῆς Φραγκοκρατίας, λάμπρυνε τήν Κύπρο μέ τήν ἀσκητική ζωή καί τόν πνευματικό ἀγώνα του ὁ ἅγιος Νεόφυτος. Ἔζησε τό μεταίχμιο τῆς Ὕστερης Βυζαντινῆς Περιόδου καί τῆς Φραγκοκρατίας καί μέ τά κείμενά του μᾶς μεταφέρει τήν πικρή γεύση τῶν ἱστορικῶν συνθηκῶν. Ὅταν κατεῖχαν τά Ἱεροσόλυμα οἱ Μουσουλμάνοι μέ ἐπικεφαλῆς τόν Σουλτάνο Σαλάχ ἄντ Ντίν, διοικοῦσε τήν Κύπρο ὁ αὐτοχρισμένος βασιλιάς Ἰσαάκιος, ὁ ὁποῖος συμπεριφερόταν ὡς κατακτητής παρά σάν βυζαντινός βασιλέας. Ὁ ἅγιος Νεόφυτος περιγράφει μέ λίγες λέξεις τά συμβάντα: «καταγγέλλω ὅσα συμβαίνουν τήν παροῦσα δυσχέρεια τῶν πραγμάτων [...]

Ἡ ἐν Χριστῷ οἰκογένεια στή σύγχρονη πραγματικότητα

Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀθανασίου Γκίκα Κοσμήτορα Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ Καθηγητή Ποιμαντικῆς – Ἐξομολογητικῆς Τμήματος: Κοινωνικῆς Θεολογίας καί Χριστιανικοῦ Πολιτισμοῦ Νιώθω ἕνα σκίρτημα στήν καρδιά μου μέσα σέ αὐτό τό  ὄμορφο σημερινό συναπάντημα γιατί ἔχω τήν αἴσθηση ὅτι βρίσκομαι μέσα σέ μία κυψέλη, ἡ ὁποία σφύζει ἀπό ἐργατικότητα καί κυριαρχεῖται ἀπό τήν ἐπιθυμία καί τόν ζήλογια την ἐπιτυχία ἑνός μεγάλου ἔργου. Βέβαια αὐτή ἡ κυψέλη πού ἀναφέρεται σέ πιστούς ἀνθρωπους, κάνει τήν σύναξή μας πολύ πιό σπουδαία γιατί φέρνει σέ κοινωνία τό ἱερατεῖο μέ τον λαό σέ μία συνέχεια τῆς Λειτουργίας μετά τή θεία Λειτουργία στό [...]

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας – Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων και την ενάρετη ζωή σε 170 κεφάλαια

1. Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικά. Δεν είναι λογικοί εκείνοι που έμαθαν τους λόγους και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. και έτσι αποφεύγουν τα κακά και ψυχοβλαβή, μελετούν όμως σοβαρά τα καλά και ψυχωφελή και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς τον Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινά να λέγονται λογικοί άνθρωποι. (περισσότερα…)

Ὁμιλία στὴ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου (17 Ἰανουαρίου)

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ Ἀντώνιος ὁ μέγας Πατὴρ ἡμῶν, ὁ πρῶτος πολιστὴς τῆς ἐρήμου, ὁ γενάρχης τοῦ μοναχισμοῦ, τὸ κλέος τῶν Ὀρθοδόξων, τὸ καύχημα τῆς οἰκουμένης, ἡ δόξα τῶν πιστῶν, ἡ ἐπισφράγιση τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ κληρονόμος τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, τὸ στήριγμα τῆς οἰκουμένης, ἡ δόξα τῶν πιστῶν, ἡ ἐπισφράγιση τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ κληρονόμος τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, τὸ στήριγμα τῆς οἰκουμένης -ὅπως ψάλλουμε στὸ ὡραῖο του ἀπολυτίκιο- καὶ πολιοῦχος τοῦ χωριοῦ τῶν Σπηλιῶν, μᾶς συνεκάλεσε κι ἐφέτος, ἀγαπητοί μου ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, στὸν εὐλογημένο τοῦτο ναό του, στὴν πανήγυρη τῆς περίλαμπρης μνήμης [...]

Ὁ Χριστός ἠθο-ποιός στήν ἑλληνική μᾶς Παράδοση

Εὐδόκιου Δημητρίου Θεολόγου Στήν μακραίωνη Ἱστορία τοῦ γένους μας, ὁ ἑλληνικός λαός διαμόρφωσε τή ζωή του, τήν παράδοσή του, θέτοντας ἀκρογωνιαῖο λίθο τόν Θεό. Τόσο στήν εἰδωλολατρική ἀρχαιότητα ὅσο καί στό χριστιανικό παρόν ὁ ἐπίγειος κόσμος λειτουργεῖ στή σκιά τοῦ ἐπουρανίου, συσχετίζει κάθε πτυχή τῆς ζωῆς μέ τό θεῖον καί τό καθετί λαμβάνει πνευματικές διαστάσεις[1]. Στό πνεῦμα τῶν πλείστων στοιχείων τῆς Παράδοσης, δηλαδή τῶν παροιμιῶν, ποιημάτων, χορῶν, ἐθίμων τῆς Πατρίδας μας, μπορεῖς νά καταλάβεις τήν Ὀρθοδοξία. Πιό κάτω θά δοῦμε πόσο βαθειά στήν ψυχή μας βάλαμε τόν Χριστό, ὥστε ἀκόμα καί [...]

Η Ανάρτηση καμπάνων στις Εκκλησίες της Κύπρου κατά την Τουρκοκρατία (1571-1878)

Κωστής Κοκκινόφτας Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου Η χρήση καμπάνων, κατά τις θρησκευτικές τελετές, είναι αρχαιότατη συνήθεια και συναντάται σε πολλές χώρες, όπως στην Αίγυπτο, την Ασσυρία, την Ελλάδα και την Ιουδαία, όπου οι αρχιερείς τοποθετούσαν μικρές καμπάνες στους μανδύες τους. Αλλού, όπως στη Ρώμη, η χρήση τους ήταν αποσυνδεδεμένη από τη θρησκευτική λατρεία και αποτελούσε το μέσο για τη σύγκληση των δημοσίων συνελεύσεων. (περισσότερα…)