Κυριακή των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων της εν Νικαία Α΄ Οικ. Συνόδου (16 Ιουνίου 2024)

Σήμερα Κυριακή των Αγίων Πατέρων που συγκρότησαν στην Νίκαια το 325 την Α΄ Οικ. Σύνοδο και η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Μνήμονος και Τύχωνος, επισκόπων Αμαθούντος, και πανηγυρίζει η Εκκλησία της Κύπρου και ιδιαίτερα η κοινότητα Άγιος Τύχωνας όπου και η έδρα της επανιδρυθείσης επισκοπής Αμαθούντος στη Λεμεσό, επί Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Β΄ το 2007.

Ο Άγιος Τύχων έζησε κατά τους χρόνους των αυτοκρατόρων Αρκαδίου και Ονωρίου, γύρω στο 400, και από νεανικής ηλικίας αφοσιώθηκε στη διακονία της Εκκλησίας.

Ο άμεμπτος βίος και η ακεραιότητα του χαρακτήρα του, η πίστη στον Τριαδικό Θεό και ο μεγάλος ζήλος στην πνευματική άσκηση για τον ενάρετο βίο τον ώθησαν να πλησιάσει και να συνδεθεί πνευματικά με τον επίσκοπο Μνημόνιο, ο οποίος τον χειροτόνησε διάκονο, ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό ένα νέο και λαμπρό στάδιο στη ζωή του Αγίου.

Μετά την κοίμηση του Επισκόπου Μνημονίου, ο Τύχων τον διαδέχτηκε στο θρόνο της επισκοπής Αμαθούντας, τον οποίο και κόσμησε με την αγάπη του, τη διδασκαλία και τις πλούσιες αρετές του.

Καταπολέμησε αποτελεσματικά και με διάκριση την ειδωλολατρία και στήριξε ποικιλότροπα κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη της φιλανθρωπίας της Εκκλησίας.

Η συνείδηση της Εκκλησίας για τη σπουδαιότητα του Αγίου Ιεράρχου εκφράζεται ανάγλυφα μέσα από την εκκλησιαστική ποίηση και υμνολογία, όπως στο ακόλουθο τροπάριο: «Τοῖς λόγοις ἐκόσμησας, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ· τοῖς ἔργοις ἐτίμησας, τὸ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ, στεῤῥὲ Τύχων ὅσιε· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, τῇ ἐν σοὶ σωφροσύνη, βότρυας δὲ ὡρίμους, ἀπονέμεις τοῖς πᾶσι· διὸ καὶ ἑορτάζομεν, πόθῳ τὴν μνήμην σου».

Κοιμήθηκε ειρηνικά σε μεγάλη ηλικία. Ο Πανάγιος Τριαδικός Θεός τον αξίωσε, τόσο εν ζωή, όσο και μετά την κοίμησή του, να επιτελεί αμέτρητα θαύματα, προς ωφέλεια και παρηγορία των πιστών ανθρώπων.

Σχεδόν 1700 έτη ζούμε με τη θεολογία των Πατέρων της Α΄ Οικ. Συνόδου. Μεταξύ άλλων θυμόμαστε τους Αγίους Μέγα Αθανάσιο, Νικόλαο Μύρων της Λυκίας και τον κύπριο Σπυρίδωνα Τριμυθούντος.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου