Μνήμη του Οσίου Σάββα του ηγιασμένου (5 Δεκεμβρίου)
Σήμερα η Εκκλησία τιμά τη μνήμη ενός από τους μεγαλύτερους εκφραστές του μοναχισμού, του Οσίου Σάββα του ηγιασμένου, καθώς και του μάρτυρα Διογένη.
Σήμερα πανηγυρίζει ο ναός του Αγίου Σάββα στην εντός των τειχών Λευκωσία, και ο νεόδμητος περικαλλής ναός στον Ύψωνα Λεμεσού.
Ο Άγιος Σάββας γεννήθηκε το 439 μ.Χ. Καταγόταν από το χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός και αναγκάστηκε να μεταβεί με τη σύζυγό του στην Αλεξάνδρεια, αναθέτοντας την ανατροφή του μικρού Σάββα στο συγγενή του Ερμεία.
Γρήγορα όμως ο Σάββας δυσαρεστήθηκε από τη συμπεριφορά των συγγενών του, που φιλονικούσαν για τον τρόπο ανατροφής του. Έτσι, σε ηλικία δεκαοχτώ χρόνων εγκαταβίωσε σε μοναστήρι, όπου έζησε ασκητικά και διέπρεψε στη μελέτη της Αγίας Γραφής και των λειτουργικών βιβλίων, στην εγκράτεια και την υπακοή στο θέλημα του Θεού.
Μεγαλώνοντας, συνδέθηκε με σπουδαίες μορφές του ασκητικού βίου και με την πάροδο του χρόνου εμβάθυνε στη μοναστική ζωή, μένοντας νηστικός και προσευχόμενος σε σπήλαιο.
Σε όλη τη ζωή του οργάνωσε μοναστήρια και καθοδήγησε ανθρώπους που ήταν αποφασισμένοι για τον αγγελικό βίο. Επιτέλεσε πολλά θαύματα, υπέστη όμως και την περιφρόνηση και τη συκοφαντία των ανθρώπων, χωρίς να είναι ο αίτιος. Πολέμησε τις αιρέσεις και αναδείχθηκε σε πρόμαχο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Για την αγιότητα της ζωής του και τη μεγάλη του φήμη, είχε σταλεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων δυο φορές πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, προς τον αυτοκράτορα Αναστάσιο και έπειτα προς τον Ιουστινιανό.
Σε ηλικία ενενήντα τεσσάρων ετών, το 534 μ.Χ., εκοιμήθη οσιακά. Το 584 μ.Χ., όταν ανοίχθηκε ο τάφος του Αγίου Σάββα, για να ενταφιαστεί ο Ηγούμενος Κασσιανός, το Λείψανό του βρέθηκε άφθορο.
Ο τάφος του αγίου Σάββα βρίσκεται στον περίβολο της ομώνυμης Λαύρας, μέσα στην έρημο της Παλαιστίνης.
Οι ταπεινοί προσκυνητές λαμβάνουν χάρη και ευλογία από την παρρησία του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
