Μνήμη του Αγίου Καλλινίκου, Μητροπολίτου Εδέσσης (8 Αυγούστου)

Ο Συναξαριστής της Εκκλησίας μάς βοηθά και με το σημερινό αγιολόγιο να επιβεβαιώνουμε ότι οι Άγιοι, με τη ζωή και το έργο τους, ζουν το θαυμαστό γεγονός του ακτίστου φωτός της Μεταμορφώσεως, όπως οι Απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης το βίωσαν στο πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού. Αυτή η θαβώριος έλλαμψη χειραγωγεί και δροσίζει τους Αγίους του Θεού, ώστε να αντέχουν με χαρά, δύναμη και τόλμη τους πειρασμούς και τις διάφορες κακουχίες μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής τους.

Παράλληλα, οι μυημένοι στην άκτιστη χάρη του Τριαδικού Θεού λειτουργούν ως φωτεινές νησίδες για το δικό μας πνευματικό αγώνα, για να παραμείνουμε όρθιοι με ήθος, τιμιότητα και αυθεντικότητα σε κάθε εποχή.

Η Αγιοκατάταξη, κατόπιν αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 23 Ιουνίου 2020, του Οσίου Μητροπολίτου Εδέσσης Καλλινίκου αισθανόμαστε ότι ήρθε να επιβεβαιώσει τα ανωτέρω λεχθέντα. Ακόμη ένα νέο Άγιο Επίσκοπο, του οποίου διαπιστώθηκε και πρόσφατα διακηρύχθηκε από τη συνείδηση των πιστών της Εκκλησίας η αγιότητα, τιμούμε σήμερα.

Ο Μητροπολίτης Καλλίνικος υπήρξε ένας ασκητής Επίσκοπος, ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρίες είχε οσιακό τέλος. Γεννήθηκε στα Σιταράλωνα Αγρινίου, το 1918, από πτωχή οικογένεια. Πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π. Αθηνών, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον κατά σάρκαν αδελφό του, Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο, το έτος 1957. Υπηρέτησε ως γραμματέας και Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Στις 25 Ιουνίου 1967, χειροτονείται Μητροπολίτης Εδέσσης, σε διαδοχή του Εδέσσης Διονυσίου. Την χειροτονία ετέλεσε ο Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος, ο οποίος προηγουμένως υπήρξε ο πρώτος Διευθυντής της Ιερατικής Σχολής «Απόστολος Βαρνάβας» της Εκκλησίας Κύπρου.

Ο Όσιος Καλλίνικος ήταν άνθρωπος της ελεημοσύνης, της προσευχής, της πραότητος και τιμιότητος, με πολύπλευρο ποιμαντικό έργο στην Μητρόπολη Εδέσσης. Με αυτή τη συνείδηση των πιστών η Εκκλησία διαπίστωσε και διακήρυξε την αγιότητα βίου, την οποία ο Θεός αποκάλυψε. Εάν δεν υπάρχουν τα πειστήρια, τότε  θα παραμείνει στη λήθη.

Όσοι τον γνώρισαν ομολογούν με πνευματική κατάνυξη, την αφοσίωσή του στην Εκκλησία και την πληρότητα ζωής που καλλιέργησε εντός του, με αγάπη και φόβο Θεού.

Εκοιμήθη στις 8 Αυγούστου 1984, ημέρα που τιμάται η οσιακή του μνήμη. Παράδειγμα για όλους τους πιστούς και δη τους Επισκόπους της Εκκλησίας.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου