Σήμερα η Εκκλησία, μέσα στην αναστάσιμη υμνολογία της Κυριακής, τιμά τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας, του οσίου και ομολογητού Λαζάρου του ζωγράφου και των Αγίων Γενναδίου και Μαξίμου, Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως. (περισσότερα…)
Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, γνωστός και ως Κυριλλούδιν, από το 1916 μέχρι το 1933. Ο Κύριλλος Γ', πριν ανέλθει στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, υπήρξε μητροπολίτης Κυρηνείας από το 1895 μέχρι και την εκλογή του ως αρχιεπισκόπου στις 24 Νοεμβρίου 1916. Γεννήθηκε στο χωριό Πραστειό της επαρχίας Αμμοχώστου το 1859 και πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1933. Σε ηλικία 13 χρόνων, το 1872, εισήλθε ως δόκιμος στο μοναστήρι της Παναγίας του Κύκκου. Το 1880 χειροτονήθηκε διάκονος και μετέβη στο εξωτερικό για ανώτερες σπουδές. Σπούδασε θεολογία και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά τη συμπλήρωση των σπουδών [...]
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ματθαίου, ο οποίος ήταν γιος του Αλφαίου, καταγόταν από τη Γαλιλαία και πριν γίνει μαθητής του Χριστού, ονομαζόταν Λευίς. Όπως ο ίδιος αναφέρει, παραθέτοντας τον κατάλογο των δώδεκα Αποστόλων, ασκούσε το κακόφημο επάγγελμα του τελώνη, δηλαδή ήταν συλλέκτης φόρων, από το οποίο και είχε αποκτήσει μεγάλη περιουσία. (περισσότερα…)
Τεσσαρακονταλείτουργον ή κοινώς Σαρανταλείτουργο, είναι η επί σαράντα συνεχόμενες μέρες τέλεση της Θείας Λειτουργίας, δηλαδή προσφορά της Θείας Ευχαριστίας, υπέρ ζώντων και κεκοιμημένων. Αυτό τελείται, συνήθως, κατά την περίοδο των σαράντα ημερών της Νηστείας των Χριστουγέννων. Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι η αναίμακτη συνέχεια της θυσίας του Θεανθρώπου επί του Σταυρού στο Γολγοθά. Αυτή η θυσία, που προσφέρεται κατά τη Θεία Λειτουργία, δεν είναι μόνο λατρευτική και ευχαριστήρια, ικετευτική και πρεσβευτική, αλλά συγχρόνως και θυσία ιλασμού, «εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον» (Βλ. Ματθ. κστ΄, 28. Μάρκ. ιδ΄, 24. [...]
Η Λευκωσία, σήμερα, πανηγυρίζει τους τρεις Αγίους Ομολογητές και μάρτυρες στον ομώνυμο ναό που η ευσέβεια του λαού του Θεού οικοδόμησε προς τιμή των τριών Αγίων Ομολογητών: Γουρία, Άβιβο και Σαμωνά. (περισσότερα…)
Διακόνου Ἀνδρέα Ματέι Ὁ Ἅγιος Παΐσιος Βελιτσκόβσκυ, γνωστός καί ὡς Παΐσιος ἁπό τό Νεάμτς (1722-1794), ἦταν ἕνας ἀπό τούς πιό σημαντικούς πνευματικούς πατέρες τοῦ 18ου αἰῶνα, ὁ ὁποῖος ξεκίνησε ἕνα κίνημα πνευματικῆς ἀναγέννησης και ἀναζωογόνησης τοῦ ὀρθόδοξου μοναχισμοῦ, βασισμένο στήν ἐπιστροφή στούς νηπτικούς Πατέρες τῆς Φιλοκαλίας καί στήν πρακτική τῆς νοερᾶς ἤ καρδιακῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ. Αὐτό τό κίνημα εἴχε εὐρεία πολιτιστική καί ἠθική ἀπήχηση τόσο στή Ρωσία ὅσο καί στίς Ρουμανικές Χῶρες. (περισσότερα…)
Σήμερα η Εκκλησία, τιμά τη μνήμη του Αποστόλου Φιλίππου, του Αγίου Γρηγορίου, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, του Οσίου Ευφημιανού του εν Λύση της Μεσαορίας ασκήσαντος και του νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του Υδραίου, πολιούχου της Ρόδου. (περισσότερα…)
Σήμερα, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Ιωάννου αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου εκ μεταθέσεως από τις 14 Σεπτεμβρίου, για να μην στερείται την τιμή ένεκα της εορτής της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. (περισσότερα…)
Ὅτε τὸν παναρμόνιον τουτονὶ κόσμον ἐξ ἀρχῆς ἔπλαττεν ὁ Θεὸς, θαύματα ἐπὶ θαύμασιν εἰργάσατο, οὐ νόμῳ φύσεως δουλεύων, ἀλλ' ἐξουσίᾳ δυνάμεως πάντατεκταινόμενος. Οἷόν τι λέγω· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. Εἶδες τάξιν καὶ ἀκολουθίαν; Πρότερον τὸν ὄροφον, καὶ τότε τὸ ἔδαφος. Ὅπερ γὰρ εἶπον, οὐ νόμῳ φύσεως ἐδούλευεν, οὐδὲ τάξει τέχνης, ἀλλ' ἐξουσίᾳ δυνάμεως. Εἱστήκει ἡ στέγη, καὶ τὸ ἔδαφος οὐκ ἐφαίνετο· ἡ γὰρ δύναμις τοῦ ἐργαζομένου πάντα διεκράτει. Ἐρώτησον τὸν αἱρετικόν· Εἰπέ μοι, πῶς ἡ στέγη ἐγένετο, καὶ τὸ ἔδαφος οὐχ ὑπέκειτο; εἰπέ μοι τὸν λογισμὸν, εἰπέ μοι τὸν τρόπον. Ἀλλὰ σιγᾷς, καὶ πίστει σεαυτῷ παραχωρεῖς. Ποίας ἄξιος εἶ συγγνώμης, τὰ μὲν κοσμικὰ καὶ ἐπίγεια τῇ πίστει σεαυτῷ παραχωρῶν, τὰ δὲ θεῖα καὶ ἐπουράνια περιεργαζόμενος καὶ πολυπραγμονῶν; Ἐποίησε τὸν οὐρανὸν [...]
Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ 1. Ὁ βίος τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, τὰ ἔργα του καὶ ἡ ἐποχή του Ὁ ἐν ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων, μὲ τὸν θαυμαστὸ βίο καὶ τὰ ἔνθεα ἔργα του ἔχει ἀναμφίβολα σφραγίσει ἀνεξίτηλα τὴ βυζαντινὴ ἱστορία τοῦ 7ου αἰώνα, ἑνὸς πολυτάραχου ὅσο καὶ σημαίνοντος αἰώνα, τόσο ἐκκλησιαστικά, ὅσο καὶ πολιτικά, καταλείποντας ἀπαράμιλλο ὑπόδειγμα ἁγιότητας πρὸς μίμηση. Ὁ ἅγιος καταγόταν ἀπὸ τὴν περιώνυμη ἀρχαία πόλη τῆς Ἀμαθοῦντος, τῆς ὁποίας τὰ ἐκτεταμένα κατάλοιπα ἁπλώνονται σήμερα στὴ νότια ἀκτὴ τῆς Κύπρου καὶ περὶ τὰ δέκα χιλιόμετρα ἀνατολικὰ τῆς πόλης Λεμεσοῦ. [...]
