Σκέφτομαι την πορεία μας και την παρουσία μας μέσα στην ιστορία, αλλά και όσα ως ελληνισμός έχουμε καταθέσει μέσα στους αιώνες. Ως το Γένος των Ελλήνων. Στην πονεμένη Ρωμιοσύνη γυρίζω, στο Γένος ημών, το δεδιωγμένο και κατατρεγμένο, που όμως καταλάμπει μέσα στον χρόνο, σε πείσμα της αθλιότητας και της λυσσώδους πολεμικής, εις το μέσον των παθών της ιστορίας. (περισσότερα…)
Στο ερώτημα κάθε ανθρώπου γιατί βιώνει οδύνη στη ζωή, το Δελφικό Mαντείο απαντά ότι όποιος δεν κατανοεί τι είναι ο άνθρωπος, αυτός θα σκοτώσει τον πατέρα του και θα νυμφευθεί τη μητέρα του. Κατά την αρχαιοελληνική συμβολική, «πατέρας» κάθε ανθρώπου είναι ο «ουρανός», δηλαδή τα ιδανικά και οι αξίες, και «μητέρα» του η «γη», δηλαδή τα ευτελή και τα επουσιώδη. Για να επιτύχει, όμως, ο άνθρωπος τον προορισμό αυτό, να χωρισθεί δηλαδή από τη «γη» και να ενωθεί με τον «ουρανό», πρέπει η λογική του να προσδιορίζει το συναίσθημα [...]
Πανηγυρικός Λόγος του πρώην Προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων κ. Γιαννάκη Λ. Ομήρου στη Δοξολογία για την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 Καθεδρικός Ναός Αγίου Ιωάννου (28 Οκτωβρίου 2013) ----------------- Ο Ελληνισμός στρέφει αυτές τις μέρες την καρδιά και τη σκέψη του σε ένα από τα μεγάλα γεγονότα της μακραίωνης πορείας του Έθνους. Μαζί και ο Ελληνισμός της Κύπρου, ο οποίος διανύει σήμερα την πιο κρίσιμη ίσως φάση της ιστορικής του πορείας. Τιμούμε την επέτειο του ένδοξου ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, την κορυφαία αυτή ανάταση της Ελληνικής φυλής, όχι με διάθεση θριαμβολογίας [...]
Kατά καιρούς αναγράφεται η άποψη ότι ο Χριστιανισμός δαιμονοποίησε το σώμα και, κατ᾽ επέκταση, τη σεξουαλικότητα. Μια απόδειξη που προσάγεται γι᾽ αυτό είναι ότι σε εικόνες ή αγάλματα τα σεξουαλικά όργανα καλύπτονται με φύλλα συκής, κάλυψη η οποία επικροτείται στο τρίτο κεφάλαιο της Γένεσης, του πρώτου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης. Για την ορθόδοξη όμως θεολογία τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Μεταξύ πολλών άλλων, ένα θέμα που παρουσιάζεται στα πρώτα τρία κεφάλαια της Γένεσης είναι η διαφορά μεταξύ έρωτα και ερωτισμού. Στο δεύτερο κεφάλαιό της η Γένεση παρουσίασε τον έρωτα [...]
Ο Ιησούς Χριστός φανερώνει την αρμονική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό και, κατ᾽ επέκταση, με τον εαυτό του, τον συνάνθρωπό του και τη φύση. (περισσότερα…)
Ο Νεωτερισμός προβάλλει μια επαρχιώτικη αντίληψη της οικουμένης: η Δύση είναι το ανώτερο στάδιο πολιτισμού της ανθρωπότητας μέσα σε μια γραμμική ανέλιξη της ιστορίας. Η δική της αλήθεια είναι η μοναδική, συνεπώς στη συνάντηση της Δύσης με οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό μία μόνο επιλογή υπάρχει: η επιβολή της δυτικής αλήθειας, δηλαδή της νεωτερικής κοσμοθεωρίας. Εκ προοιμίου ο άλλος βρίσκεται σε προγενέστερο, κατώτερο στάδιο πολιτισμικής ανέλιξης, συνεπώς οφείλει να εξευρωπαϊσθεί, να υιοθετήσει τη νεωτερική εκδοχή του κόσμου, αν θέλει να εκσυγχρονισθεί. Μέσα από αυτή τη θεώρηση η Δύση διέβη την υφήλιο [...]
Του Σταύρου Σ. Φωτίου* O θρήσκος υποβιβάζει τον Θεό σε τιμωρό νομικιστή. Κατ᾽ αυτόν, ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο διάφορους κανόνες, τους οποίους όσοι δεν τηρούν καταλήγουν στα μαύρα καζάνια της κόλασης. Το θρησκόληπτο πνεύμα προβάλλει στον Θεό τη δική του ανασφάλεια, τη δική του υπαρξιακή αστοχία. Έτσι ο Θεός, σώνει και καλά, πρέπει να τιμωρεί όλους εκείνους που η ύπαρξή τους θυμίζει στον θρήσκο την ανασφαλή του ταυτότητα, τον φόβο του μπροστά στη διαφορά, την αδυναμία του να αγαπήσει. Ο θρήσκος χωρίζει τον κόσμο σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα: από τη [...]
Η νέα πόλη της Αμμοχώστου τα επονομαζόμενα Βαρώσια, άρχισαν να αναπτύσσονται πληθυσμιακά αμέσως μετά την κατάληψη της μεσαιωνικής περιτειχισμένης πόλης, από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1571 και την εκδίωξη από εκεί των Ελλήνων κατοίκων της. (περισσότερα…)
Οι λίγες σκέψεις που θα θελα να μοιραστώ μαζί σας έχουν ως αρχικό πλαίσιο ένα στίχο από το ποίημα του Άγγλου Νομπελίστα ποιητή Τόμας Έλλιοτ, από το Choruses from “The Rock’’ (Χορικά από τον Βράχο): «Που είναι η σοφία που έχουμε χάσει μέσα στην πληροφόρηση; Η αδιάκοπη καθημερινή πληροφόρηση για ένα πλήθος πραγμάτων, θεωριών και γεγονότων δημιουργεί τον κίνδυνο να γίνουμε τελικά ένα τεράστιο αρχείο από σημαντικά και ασήμαντα πράγματα. (περισσότερα…)
«Απόκρυφα χριστιανικά κείμενα» -ή, σύμφωνα με άλλη επικρατούσα ονομασία, «Απόκρυφα της Καινής Διαθήκης», κατ’ αντιδιαστολή προς τα «Απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης» – ονομάζονται διάφορα ανώνυμα ή ψευδεπίγραφα χριστιανικά κείμενα, γραμμένα απο τον 2ο μ.Χ. αιώνα και εξής, που δεν συμπεριλαμβάνονται στον ‘κανόνα’ της Κ.Δ. αλλά αναγινώσκονται απλώς ή απορρίπτονται απο τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς των πρώτων αιώνων Σχετίζονται όμως με την Κ.Δ. (και έτσι εξηγείται η επικρατούσα ονομασία τονς) τόσο από πλευράς φιλολογικού είδους (είναι Ευαγγέλια, Πράξεις, Επιστολές, Αποκαλύψεις, αλλά και Διάλογοι, Ερωτήσεις, κ.ά.π.) όσο και από πλευράς περιεχομένου, διότι [...]
