Η νέα πόλη της Αμμοχώστου τα επονομαζόμενα Βαρώσια, άρχισαν να αναπτύσσονται πληθυσμιακά αμέσως μετά την κατάληψη της μεσαιωνικής περιτειχισμένης πόλης, από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1571 και την εκδίωξη από εκεί των Ελλήνων κατοίκων της. (περισσότερα…)
Οι λίγες σκέψεις που θα θελα να μοιραστώ μαζί σας έχουν ως αρχικό πλαίσιο ένα στίχο από το ποίημα του Άγγλου Νομπελίστα ποιητή Τόμας Έλλιοτ, από το Choruses from “The Rock’’ (Χορικά από τον Βράχο): «Που είναι η σοφία που έχουμε χάσει μέσα στην πληροφόρηση; Η αδιάκοπη καθημερινή πληροφόρηση για ένα πλήθος πραγμάτων, θεωριών και γεγονότων δημιουργεί τον κίνδυνο να γίνουμε τελικά ένα τεράστιο αρχείο από σημαντικά και ασήμαντα πράγματα. (περισσότερα…)
«Απόκρυφα χριστιανικά κείμενα» -ή, σύμφωνα με άλλη επικρατούσα ονομασία, «Απόκρυφα της Καινής Διαθήκης», κατ’ αντιδιαστολή προς τα «Απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης» – ονομάζονται διάφορα ανώνυμα ή ψευδεπίγραφα χριστιανικά κείμενα, γραμμένα απο τον 2ο μ.Χ. αιώνα και εξής, που δεν συμπεριλαμβάνονται στον ‘κανόνα’ της Κ.Δ. αλλά αναγινώσκονται απλώς ή απορρίπτονται απο τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς των πρώτων αιώνων Σχετίζονται όμως με την Κ.Δ. (και έτσι εξηγείται η επικρατούσα ονομασία τονς) τόσο από πλευράς φιλολογικού είδους (είναι Ευαγγέλια, Πράξεις, Επιστολές, Αποκαλύψεις, αλλά και Διάλογοι, Ερωτήσεις, κ.ά.π.) όσο και από πλευράς περιεχομένου, διότι [...]
Σκέφτομαι, πως εκείνο που μας διασώζει από τη δοκιμασία και τα πάθη του χρόνου είναι η προοπτική του ιστορικού βάθους. Έτσι, σε καιρούς διωγμού και κατατρεγμού, όταν όλα γύρω μας συντρίβονται και συνθλίβονται και διαλύονται, μοναδική και ασφαλής σχεδία βίου παραμένει η ιστορική μνήμη. Οι διαστρωματώσεις εκείνες της μνήμης, που μας οδηγούν στην υπέρβαση της φθοράς, προκειμένου να διασώσουμε το αρχαίο κάλλος. Γι’ αυτό και η διαφυγή στον τόπο της ιστορίας και στην αρχέτυπη μνήμη συνιστά παραμυθία για όλους τους δεδιωγμένους και κατατρεγμένους του αιώνος. Στέκομαι σήμερα σε δύο κείμενα [...]
Η Γεωμετρική περίοδος πήρε το όνομά της από τη γεωμετρική διακόσμηση που φέρουν τα αγγεία της περιόδου. Ονομάζεται ακόμη και Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, γιατί ελάχιστα χρόνια πριν από την έναρξή της αρχίζει να γίνεται γνωστός ο σίδηρος, το νέο μέταλλο που ίσως και να ανακαλύφθηκε στην Κύπρο, σύμφωνα με κάποιους αρχαιολόγους. Τα σχήματα των αγγείων, καθώς και η διακόσμησή τους, δείχνουν σαφή επίδραση από το Αιγαίο, παρόλον ότι παρουσιάζονται από καιρού εις καιρόν ανατολικές επιδράσεις. (περισσότερα…)
Tελέσθηκε την Πέμπτη, 10 Σεπτεμβρίου 2020 στην εσωτερική αυλή της ΘΣΕΚ ο καθιερωμένος Αγιασμός για το νέο ακαδημαϊκό έτος. Στον Αγιασμό έδωσαν το «παρών» τους το ακαδημαϊκό και διοικητικό προσωπικό της Σχολής και σύσσωμη η φοιτητική κοινότητα. (περισσότερα…)
Του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Γεωργίου Τσέτση* Ανταποκρινόμενος σε κάποιο ερώτημα περί του «τι εστί Πολίτικη Ρωμιοσύνη;», που του είχε τεθεί έπειτα από ένα Συνέδριο σχετικά με το «παρόν» και το «μέλλον» της Ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη, ο φίλος Μιχαήλ Βασιλειάδης, εκδότης της ημερήσιας «Απογευματινής» (που συνεχίζει να είναι ο καθρέπτης της κοινωνικο-θρησκευτικής ζωής των Ρωμιών της Πόλης), απαντούσε ως εξής: (περισσότερα…)
Όταν οι Έλληνες επρόκειτο να πολεμήσουν εναντίον της δύναμης του Ξέρξη στις Πλαταιές, ορκίστηκαν ως εξής, κατά το ρήτορα Λυκούργο στο λόγο του Κατά Λεωκράτους: «Δε θα προτιμήσω τη ζωή από την ελευθερία, ούτε τους αρχηγούς μου θα παρατήσω, είτε ζωντανούς είτε νεκρούς, αλλά όσους συμπολεμιστές μου σκοτωθούν στη μάχη θα τους θάψω. Και, νικητής στον πόλεμο κατά των βαρβάρων, δεν θα βλάψω καμία από τις πόλεις που πολέμησαν για την Ελλάδα, εκείνες όμως που πήραν το μέρος του βαρβάρου θα τις κάνω φόρου υποτελείς. Και κανένα από τα ιερά, [...]
Η Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην Ιερά Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή της Παναγίας του Κύκκου Χοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κύκκου και Τηλλυρίας και Καθηγουμένου της Μονής, κ.κ. Νικηφόρου και συγχοροστατούντος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Ταμασού και Ορεινής κ.κ. Ησαΐα. Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κύκκου και Τηλλυρίας
Ἑορτάζει ὁ ὀρθόδοξος χριστιανικὸς κόσμος τὴν κορυφαία θεομητορικὴ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Ἡ ἡμέρα μᾶς καλεῖ νὰ μιλήσουμε. Ὁ παροιμιαστὴς μᾶς προτρέπει νὰ τιμοῦμε τὴ μνήμη τῶν ἁγίων μὲ ἐγκώμια, μὲ ὕμνους καὶ λόγια ἐπαινετικά· «μνήμη δικαίων μετ’ ἐγνωμίων» (Παροιμ. 10,7). Καὶ ἂν ἀπαιτοῦνται ἐγκώμια κατὰ τὴν μνήμη τῶν δικαίων καὶ τῶν ἁγίων, πόσο μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ ἐγκωμιάσουμε τὴν Παναγία, τὴν ἁγιωτέρα ὅλων τῶν ἁγίων καὶ ἀνωτέρα ὅλων τῶν ἀγγέλων. Εἶναι ὅμως εὔκολο νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν Παναγία καὶ νὰ τὴν ἐγκωμιάσουμε; Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι εἴμαστε ἀνάξιοι [...]
