Ο ανατροπέας της οικουμένης
Ο Ιησούς Χριστός φανερώνει την αρμονική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό και, κατ᾽ επέκταση, με τον εαυτό του, τον συνάνθρωπό του και τη φύση. (περισσότερα…)
Ο Ιησούς Χριστός φανερώνει την αρμονική κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό και, κατ᾽ επέκταση, με τον εαυτό του, τον συνάνθρωπό του και τη φύση. (περισσότερα…)
Ο Νεωτερισμός προβάλλει μια επαρχιώτικη αντίληψη της οικουμένης: η Δύση είναι το ανώτερο στάδιο πολιτισμού της ανθρωπότητας μέσα σε μια γραμμική ανέλιξη της ιστορίας. Η δική της αλήθεια είναι η μοναδική, συνεπώς στη συνάντηση της Δύσης με οποιονδήποτε άλλο πολιτισμό μία μόνο επιλογή υπάρχει: η επιβολή της δυτικής αλήθειας, δηλαδή της νεωτερικής κοσμοθεωρίας. Εκ προοιμίου ο άλλος βρίσκεται σε προγενέστερο, κατώτερο στάδιο πολιτισμικής ανέλιξης, συνεπώς οφείλει να εξευρωπαϊσθεί, να υιοθετήσει τη νεωτερική εκδοχή του κόσμου, αν θέλει να εκσυγχρονισθεί. Μέσα από αυτή τη θεώρηση η Δύση διέβη την υφήλιο [...]
Του Σταύρου Σ. Φωτίου* O θρήσκος υποβιβάζει τον Θεό σε τιμωρό νομικιστή. Κατ᾽ αυτόν, ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο διάφορους κανόνες, τους οποίους όσοι δεν τηρούν καταλήγουν στα μαύρα καζάνια της κόλασης. Το θρησκόληπτο πνεύμα προβάλλει στον Θεό τη δική του ανασφάλεια, τη δική του υπαρξιακή αστοχία. Έτσι ο Θεός, σώνει και καλά, πρέπει να τιμωρεί όλους εκείνους που η ύπαρξή τους θυμίζει στον θρήσκο την ανασφαλή του ταυτότητα, τον φόβο του μπροστά στη διαφορά, την αδυναμία του να αγαπήσει. Ο θρήσκος χωρίζει τον κόσμο σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα: από τη [...]
Η νέα πόλη της Αμμοχώστου τα επονομαζόμενα Βαρώσια, άρχισαν να αναπτύσσονται πληθυσμιακά αμέσως μετά την κατάληψη της μεσαιωνικής περιτειχισμένης πόλης, από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1571 και την εκδίωξη από εκεί των Ελλήνων κατοίκων της. (περισσότερα…)
Οι λίγες σκέψεις που θα θελα να μοιραστώ μαζί σας έχουν ως αρχικό πλαίσιο ένα στίχο από το ποίημα του Άγγλου Νομπελίστα ποιητή Τόμας Έλλιοτ, από το Choruses from “The Rock’’ (Χορικά από τον Βράχο): «Που είναι η σοφία που έχουμε χάσει μέσα στην πληροφόρηση; Η αδιάκοπη καθημερινή πληροφόρηση για ένα πλήθος πραγμάτων, θεωριών και γεγονότων δημιουργεί τον κίνδυνο να γίνουμε τελικά ένα τεράστιο αρχείο από σημαντικά και ασήμαντα πράγματα. (περισσότερα…)
«Απόκρυφα χριστιανικά κείμενα» -ή, σύμφωνα με άλλη επικρατούσα ονομασία, «Απόκρυφα της Καινής Διαθήκης», κατ’ αντιδιαστολή προς τα «Απόκρυφα της Παλαιάς Διαθήκης» – ονομάζονται διάφορα ανώνυμα ή ψευδεπίγραφα χριστιανικά κείμενα, γραμμένα απο τον 2ο μ.Χ. αιώνα και εξής, που δεν συμπεριλαμβάνονται στον ‘κανόνα’ της Κ.Δ. αλλά αναγινώσκονται απλώς ή απορρίπτονται απο τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς των πρώτων αιώνων Σχετίζονται όμως με την Κ.Δ. (και έτσι εξηγείται η επικρατούσα ονομασία τονς) τόσο από πλευράς φιλολογικού είδους (είναι Ευαγγέλια, Πράξεις, Επιστολές, Αποκαλύψεις, αλλά και Διάλογοι, Ερωτήσεις, κ.ά.π.) όσο και από πλευράς περιεχομένου, διότι [...]
Σκέφτομαι, πως εκείνο που μας διασώζει από τη δοκιμασία και τα πάθη του χρόνου είναι η προοπτική του ιστορικού βάθους. Έτσι, σε καιρούς διωγμού και κατατρεγμού, όταν όλα γύρω μας συντρίβονται και συνθλίβονται και διαλύονται, μοναδική και ασφαλής σχεδία βίου παραμένει η ιστορική μνήμη. Οι διαστρωματώσεις εκείνες της μνήμης, που μας οδηγούν στην υπέρβαση της φθοράς, προκειμένου να διασώσουμε το αρχαίο κάλλος. Γι’ αυτό και η διαφυγή στον τόπο της ιστορίας και στην αρχέτυπη μνήμη συνιστά παραμυθία για όλους τους δεδιωγμένους και κατατρεγμένους του αιώνος. Στέκομαι σήμερα σε δύο κείμενα [...]
Η Γεωμετρική περίοδος πήρε το όνομά της από τη γεωμετρική διακόσμηση που φέρουν τα αγγεία της περιόδου. Ονομάζεται ακόμη και Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου, γιατί ελάχιστα χρόνια πριν από την έναρξή της αρχίζει να γίνεται γνωστός ο σίδηρος, το νέο μέταλλο που ίσως και να ανακαλύφθηκε στην Κύπρο, σύμφωνα με κάποιους αρχαιολόγους. Τα σχήματα των αγγείων, καθώς και η διακόσμησή τους, δείχνουν σαφή επίδραση από το Αιγαίο, παρόλον ότι παρουσιάζονται από καιρού εις καιρόν ανατολικές επιδράσεις. (περισσότερα…)
Tελέσθηκε την Πέμπτη, 10 Σεπτεμβρίου 2020 στην εσωτερική αυλή της ΘΣΕΚ ο καθιερωμένος Αγιασμός για το νέο ακαδημαϊκό έτος. Στον Αγιασμό έδωσαν το «παρών» τους το ακαδημαϊκό και διοικητικό προσωπικό της Σχολής και σύσσωμη η φοιτητική κοινότητα. (περισσότερα…)
Του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Γεωργίου Τσέτση* Ανταποκρινόμενος σε κάποιο ερώτημα περί του «τι εστί Πολίτικη Ρωμιοσύνη;», που του είχε τεθεί έπειτα από ένα Συνέδριο σχετικά με το «παρόν» και το «μέλλον» της Ομογένειας στην Κωνσταντινούπολη, ο φίλος Μιχαήλ Βασιλειάδης, εκδότης της ημερήσιας «Απογευματινής» (που συνεχίζει να είναι ο καθρέπτης της κοινωνικο-θρησκευτικής ζωής των Ρωμιών της Πόλης), απαντούσε ως εξής: (περισσότερα…)