Οἱ Μυροφόρες ( μυροφόρος ἐκ τοῦ φέρω + μύρα = ὁ φέρων, ὁ κομίζων μύρα) ἦσαν οἱ γυναῖκες «αἱ συνακολουθήσασαι αὐτῷ (τῷ Ἰησοῦ) ἀπό τῆς Γαλιλαίας (Λουκ. 23, 49) μέχρι τοῦ τάφου καί προσῆλθαν μετά τήν ταφή νά ἀλείψουν μέ μύρα (=ἀρώματα) τό νεκρό σῶμα τοῦ Σταυρωθέντος. (περισσότερα…)
Χριστόδουλου Γ. Παχουλίδη Την Κυριακή των Μυροφόρων η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Μυροφόρων γυναικών, που πήγαν στον Τάφο του Κυρίου μας με μύρα την Κυριακή το πρωί, καθώς και του ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ και του Νικοδήμου που φρόντισαν για την ταφή Του. Ο Θείος Διδάσκαλος και Λυτρωτής είχε «αποθάνει» επί του Σταυρού, και αυτοί που τον αγαπούσαν θέλουν να Του προσφέρουν τα μύρα της αγάπης και της λατρείας τους: τις επικήδειες και επιτάφιες εκδηλώσεις της αφοσίωσης τους προς Αυτόν. Προηγούνται οι άνδρες, ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος, στο δύσκολο έργο [...]
Κωστής Κοκκινόφτας Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου Ο Ιερώνυμος Μυριανθέας (Καμινάρια 1838 - Γενεύη 1898) συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους Κύπριους κληρικούς του 19ου αιώνα και υπήρξε ένας από τους ελάχιστους, που απέκτησαν μοναδική για την εποχή μόρφωση, αφού φοίτησε διαδοχικά στις Θεολογικές Σχολές του Σταυρού Ιεροσολύμων (1855-1859) και Αθηνών (1862-1864), καθώς και στα Πανεπιστήμια Στρασβούργου (1864-1865), Xαϊδελβέργης (1865-1866) και Bόννης (1866-1867). (περισσότερα…)
Άγιος παππούλης, πριν από μερικές δεκαετίες, συμμετείχε στη χειροτονία ενός πνευματικού του τέκνου. Τότε εμφανίστηκαν τα πρώτα βίντεο, τα οποία για να δουλέψουν, χρειάζονταν πολύ δυνατά φώτα. Πολλοί θρησκευόμενοι τότε δεν έκρυβαν τη δυσφορία τους, για την «παρενόχληση» του μυστηρίου από «ενοχλητικούς» κινηματογραφιστές. (περισσότερα…)
Του Σταύρου Σ. Φωτίου* Ο κομματικός διαχειριστής δεν έχει κανένα μακροχρόνιο στόχο για το κοινό καλό, δεν υπηρετεί κανένα όραμα κοινωνικής συνοχής. Για τον απλούστατο λόγο ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το βραχυπρόθεσμο συμφέρον του εαυτού του και του κόμματός του. Έτσι, διαιωνίζει το υπάρχον πολιτικο-κοινωνικό κατεστημένο, ακόμη και αν παρουσιάζεται κριτικός απέναντί του. (περισσότερα…)
Την Κυριακή, 1 Ιουλίου 2012, πραγματοποιήθηκε Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καστοριάς, προεξάρχοντος του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου και τη συμμετοχή πολλών Ιεραρχών. Μετά την Δοξολογία τελέστηκε η Ακολουθία της Αγιοκατατάξεως της Οσίας Σοφίας της Ιεράς Μονής Γενεθλίου της Θεοτόκου Κλεισούρας. Προσφωνώντας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ επισήμανε: «Πανηγυρίζουμε, Παναγιώτατε, όχι μόνο εμείς, αλλά και ολόκληρος ο Ορθόδοξος κόσμος την αναγραφή στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας της Οσίας Σοφίας, της χελιδόνος του Πόντου [...]
Το θέμα της καύσης των νεκρών, αντί της ταφής, εμφανίστηκε και πάλι στο προσκήνιο. Είναι ένα πολυσυζητημένο θέμα, το οποίο φαίνεται πως προβληματίζει πολλούς πιστούς. Η Εκκλησία φυσικά έχει λόγο στο όλο θέμα και οφείλει να παρουσιάσει τις απόψεις, τις θέσεις και τα επιχειρήματα της. Στο κείμενο που ακολουθεί γίνεται προσπάθεια για προσέγγιση του όλου θέματος, αρχίζοντας μάλιστα απο τα ταφικά έθιμα και παραδόσεις των αρχαίων Ελλήνων. Οι Έλληνες, από αρχαιοτάτων χρόνων, ήταν υπέρ της ταφής των νεκρών, για να δείχνουν τον σεβασμό τους στον όλο άνθρωπο, αλλά και την [...]
Του Σταύρου Σ. Φωτίου* Ο θρησκόληπτος πιστεύει σε έναν Θεό τρομοκράτη, συνεπώς η σχέση Θεού και ανθρώπου είναι σχέση αφέντη και δούλου, κυρίου και υποτακτικού. Ο τρομερός Θεός προστάζει και ο φοβισμένος άνθρωπος εκτελεί. Σε περίπτωση απείθειας ή αποτυχίας του ανθρώπου να εφαρμόσει τις άνωθεν οδηγίες, η τιμωρία του είναι αμείλικτη: ασθένειες, φυσικές καταστροφές και μύρια άλλα κακά, αποτελούν συνέπειες της οργής του τρομοκράτη Θεού προς τον ανυπάκουο δούλο του. Χαρακτηριστικό, έτσι, γνώρισμα του θρησκόληπτου είναι ο φόβος: φόβος για τον Θεό, φόβος για το σώμα του, φόβος για βαθείς [...]
Ποιος ήταν ο ένας εκ των ηρώων του 1821 – Η αρχή της Επανάστασης στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα – Ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιοσέ Μεχμέτ στη Φθιώτιδα – Η μάχη και το τραγικό τέλος Μία από τις θρυλικές μορφές του 1821, είναι αναμφίβολα ο Αθανάσιος Διάκος. Ο ηρωικός του αγώνας στην Αλαμάνα απέναντι σε πολλαπλάσιους Τουρκαλβανούς και ο μαρτυρικός του θάνατος στη Λαμία, συγκλονίζουν ακόμα και σήμερα. Ωστόσο η απώλειά του ένα μόλις μήνα μετά την κήρυξη της Επανάστασης, άφησε δυσαναπλήρωτο κενό και υπήρξε μεγάλο πλήγμα για τον Αγώνα, ιδιαίτερα στην Ανατολική Στερεά [...]
