«Νερὰ τῆς Κύπρου, τῆς Συρίας, καὶ τῆς Αἰγύπτου, ἀγαπημένα τῶν πατρίδων μας νερά»
Νίκου Ὀρφανίδη Φιλολόγου – Λογοτέχνη Σκέφτομαι ἐκείνους τοὺς στίχους τοῦ Κωσταντίνου Π. Καβάφη «νερὰ τῆς Κύπρου, τῆς Συρίας, καὶ τῆς Αἰγύπτου, ἀγαπημένα τῶν πατρίδων μας νερὰ» κι ἐκεῖνο τὸν κρυμμένο καημό του, καὶ μαζὶ τὸν καημὸ τοῦ ἐξόριστου Ἑλληνισμοῦ, ποὺ διαπερνᾶ τὸ ποίημα «Ἐπάνοδος ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.» Ἔτσι βιώνουμε, χρόνια τώρα, αὐτὸν τὸν καημὸ τῆς ἐξορίας καὶ τῆς ἐγκατάλειψης, σ’ αὐτὸ τὸ ἔσχατο, πλέον, ὅριο τοῦ ἑλληνισμοῦ, ποὺ παρέμεινε ἡ Κύπρος, ἔτσι ἐπίμονα, σὲ πεῖσμα τῶν καιρῶν, κι ἂς ξέρουμε κι ἐκεῖνο τὸ ἄλλο τοῦ Καβάφη: «Καὶ τὴν Κοινὴν Ἑλληνικὴ Λαλιά [...]
