Και όμως υπάρχει
Και ξαφνικά, στην καμπή του χωματόδρομου, στο πευκόδασο, ξεπροβάλλει το θαύμα,τσαμπιά οι πευκοβελόνες και να κρέμονται στην άκρη κρύσταλλο οι δροσοσταλίδες, Θε μου, πού βρίσκομαι; Αυτό δεν είναι το χώμα της πατρίδας μου, το ποτισμένο με το αίμα των παληκαριών του 55-59, του 63-64, του 74; Στην Κύπρο βρίσκομαι, στο νησί μου, στο δάσος της Αθαλάσσας, η Κύπρος υπάρχει και ως νησί και ως κράτος, δεν είναι ανάγκη να ξαναζήσω το πείραμα του Ντεκάρτ, να αμφιβάλλω για τα πάντα για να βεβαιωθώ πως υπάρχω ως αμφιβάλλων νους! Η Κύπρος [...]