Η Α' πλευρά του Δίσκου "Μεγάλη Εβδομας" (KRP 1 EMI, άγνωστης ημερομηνίας) επιμέλεια Θεόδουλου Καλλίνικου (πρωτοψάλτη καθεδρικού ναού, διευθυντή της σχολής βυζαντινής μουσικής) (περισσότερα…)
Κοιτάζω την εικόνα της υποδοχής του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, που φέρει τον τίτλο Βαϊοφόρος. Δημιουργώ αμέσως στο μυαλό μου την απλή και ταπεινή κίνηση του Χριστού μέσα στους αιώνες και θυμούμαι τα λόγια του προφήτη Ζαχαρία "ιδού ο Βασιλεύς σου έρχεται". Έρχεται να ανακαινίσει την ιστορία γι΄ αυτό και βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κόσμους. Τον κόσμο που ζει πραγματικά και όχι μόνο χρονικά την μετά Χριστό εποχή και τον κόσμο που ακόμα ψάχνει την αλήθεια αν και ζει στο μετά Χρίστο. Παρόλα αυτά ο Χριστός είναι αυτός που συνδέει [...]
Η πετρόκτιστη αυτή εκκλησία στο κέντρο της Λάρνακας, στην Πλατεία Αγίου Λαζάρου, είναι το σημαντικότερο μνημείο της Βυζαντινής περιόδου που σώζεται στην Κύπρο. (περισσότερα…)
Δέσποινας Ιωάννου Βασιλείου Πρεσβυτέρα-Εκπαιδευτικός Ο Χριστός είπε «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ιων. ια΄ 25). Τα λόγια έγιναν πράξη με τα θαύματά Του, που αποδεικνύουν έμπρακτα ότι κατέχει θεία δύναμη, προέλευση και δόξα. (περισσότερα…)
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Η μεγαλόπρεπη Εκκλησία των Λευκάρων είναι αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό και ανάγεται στον 14ον αιώνα. Συγκεκριμένα από τοιχογραφίες που σώζονται πίσω από το τέμπλο του ναού, ο βυζαντινολόγος Αθανάσιος Παπαγεωργίου χρονολογεί το ανατολικό τμήμα της Εκκλησίας στο 14ον αιώνα. Η χρονολογία αυτή επιβεβαιώνεται και από την έμμετρη επιγραφή του ¨Ολβιανού¨που υπάρχει στο κάτω μέρος του ασημένιου Σταυρού των Λευκάρων.Υπάρχει γραπτή μαρτυρία ότι ο Ολβιανός ήταν επίσκοπος Λευκάρων στα 1307, τον καιρό της Φραγκοκρατίας. Το 1740 ο ναός ανακαινίσθηκε και είναι τότε που φιλοτεχνήθηκε και το ξυλόγλυπτο εικονοστάσι [...]
Ο λαός περιμένει. Έχει αντοχές. Δεν είναι όραμα, είναι η ζωή μας, είναι προσευχή στο Θεό μας «Δόξα σοι ο Θεός, η ελπίς ημών». Ελπίζει ο λαός, γιατί έχει πίστη, γιατί έχει μέσα του μια σοφία αιώνων. Κι αν πλανήθηκε τόσα χρόνια από την πολυπολιτισμικότητα, αν τα πολύκλαδα πλοκάμια του κοσμοπολιτισμού τυλίχτηκαν γύρω του, στη δεδομένη στιγμή στρέφεται στην αυτοσυγκέντρωση, την αυτοενδοσκόπηση, στρέφεται στις ρίζες του τις τρισχιλιόχρονες και αποδεσμεύεται απ’ όλα τα κακά, από το ζόφο της φθοράς. Ανοίγουν ξανά οι προγονικές παρακαταθήκες και αντλεί το χρυσάφι της φυλής, και κανένας [...]
Κωστής Κοκκινόφτας Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου Η χρήση καμπάνων, κατά τις θρησκευτικές τελετές, είναι αρχαιότατη συνήθεια και συναντάται σε πολλές χώρες, όπως στην Αίγυπτο, την Ασσυρία, την Ελλάδα και την Ιουδαία, όπου οι αρχιερείς τοποθετούσαν μικρές καμπάνες στους μανδύες τους. Αλλού, όπως στη Ρώμη, η χρήση τους ήταν αποσυνδεδεμένη από τη θρησκευτική λατρεία και αποτελούσε το μέσο για τη σύγκληση των δημοσίων συνελεύσεων. (περισσότερα…)
Κωστής Κοκκινόφτας Κέντρο Μελετών Ιεράς Μονής Κύκκου H καθεστωτική αλλαγή του 1878 βρήκε την πόλη και το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας Λεμεσού να υπάγεται εκκλησιαστικά στη Mητρόπολη Kιτίου, στον θρόνο της οποίας υπηρετούσε ο εκ Λευκονοίκου Kυπριανός Oικονομίδης (1868-1886), απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Aθηνών. O τελευταίος, κατά τις επισκέψεις του στην πόλη ή στο ενδιάμεσο της μετάβασής του στα χωριά της επαρχίας, διέμενε στη λεγόμενη παλαιά Mητρόπολη, όπως ονομαζόταν ο μικρός ναός των Aγίων Aνδρονίκου και Aθανασίας και τα κτήρια που τον περιέβαλλαν. Στον ίδιο χώρο διέμεναν και οι [...]
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του μάρτυρος Γορδίου. Ο άγιος Γόρδιος καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και έζησε επί αυτοκράτορα Λικινίου. (περισσότερα…)
΄Ητανε μια φορά και ένα καιρό ένας άνθρωπος που τον λέγανε άσχετο. Για την ακρίβεια αυτό δεν ήταν το όνομά του. Τον φώναζαν όμως έτσι οι συγχωριανοί του, γιατί τίποτα δεν δεχότανε. Αν ήταν μεγάλες γιορτές, αυτός σηκωνόταν το πρωί και αρχινούσε στο ρυθμό της καθημερινότητας τις όποιες δουλειές του. Περνούσε βέβαια κλεφτάτα-κλεφτάτα από καμιά εκκλησιά και ψιθύριζε κάτι σαν προσευχή στο Θεό. Aν πάλι ήταν χαρά και σχόλη στο χωριό, ούτε που το λογάριαζε. Δούλευε από το πρωί ίσαμε το βράδυ και ήταν σκυφτός και λιγόλογος, όποιον και αν [...]
